در دین اسلام راهکارهای مختلفی درباره خانواده بانشاط ارائه شده که خوب است برخی از این مهارت ها را با هم مرور کنیم.

1- راضی به رضای خدا باشید

یکی از مهمترین و بهترین راهکارها برای داشتن یک خانواده شاد و پرنشاط این است که والدین از هر اتفاقی که به خواست خدا برایشان روی می دهد، راضی و خرسند باشند و از بچه ها هم بخواهند حقیقت را بپذیرند چراکه رضایت به قضا و قدر الهی، چنان آرامش و نشاطی در خانواده به وجود می آورد که همه اعضای آن خانواده احساس خوشبختی کنند. در «غررالحکم» روایتی از حضرت علی (ع) نقل شده که فرموده اند: «اگر به مقدرات الهی راضی شدید، زندگی شما شیرین و خوش می گذرد.» امام صادق (ع) هم در روایتی می فرمایند: «نشاط شادی در اثر راضی بودن به رضای خدا و یقین به دست می آید و اندوه و غم در شک و ناخشنودی به مقدرات الهی حاصل می شود» احساس رضایت از اراده الهی باعث می شود که اعضای خانواده، بایدها و نبایدهایی را که خداوند برای آن ها تعیین کرده، بپذیرند و برای کسب موفقیت فردی و خانوادگی خودشان تلاش کنند تا به خواست خدا نتیجه به زحماتشان به ثمر برسد.

2- تفاهم داشته باشید.

برای اینکه زندگی پرنشاطی داشته باشید همه اعضای خانواده باید یکدیگر را درک کرده و به خواسته های هم توجه کنند در واقع تفاهم و همدلی از شروطی است که در خانواده شاد نقش مهمی ایفا میکنند. البته این تفاهم و همدلی در صورتی به وجود می آید که هر یک از اعضای خانواده، پدر و مادر و فرزندان، یکدیگر را به درستی بشناسند و به هم احترام بگذارند. در روایتی در جلد 78«بحارالانوار» آمده که امام جواد (ع) درباره اهمیت و همدلی و همدردی با دیگران فرموده اند: «ثَلاثُ خِصالِ تَجتَلِبُ بِهِنَّ المَحَبَّهَ. اَلنصافُ فی المُعاشَرَهَ و المُواساهُ فِی الشِّدَّهِ و الاِنطِواع وَ الرُّجوعُ اِلی قَلبٍ سَلیم/ با سه خصلت، محبت دیگران به دست می آید: انصاف در معاشرت، همدلی و همدردی با آنها در سختی ها و بازگشت به قلبی پاک» بنابراین درک متقابل اعضای خانواده از نیازهای یکدیگر و اهمیت دادن به آن، برروحیه و اخلاق آنها اثر می گذارد و شادی و آرامش را به همراه خواهد داشت.

3- شبیه رسول الله شوید.

خوش رفتاری با نزدیکان از دیگر مواردی است که کارشناسان معتقدند در شادی خانواده تاثیر بسیاری دارد. در کتاب «اصول کافی» به نقل از رسول اکرم (ص) آمده است: «آیا شما را از شبیه ترین مردم به خودم با خبر نسازم؟ گفتند آری ای رسول خدا فرمودند هرکس که خوش اخلاق تر، نرم خوتر، به خویشانش نیکوکارتر، نسبت به برادران دینی اش دوستدارتر، برحق شکیباتر، خشم را فروخورنده تر و با گذشت تر و در خرسندی و خشم با انصاف تر باشد.» به هر حال گاهی پیش می آید یکی از اعضای خانواده نیازی دارد که دیگران برای پاسخ به نیاز او باید از خود گذشتگی کنند. در واقع اگر هر کدام از اعضای خانواده سرشان به کار خودشان باشد و نسبت به مشکلات بقیه بی تفاوت باشند، مسائلی به وجود می آید که کل خانواده را تهدید می کند و باعث ناراحتی همه می شود، در حالی که با همفکری، حمایت و همراهی می توانست مسئله به خوبی و خوشی تمام شود.

4- به همدیگر احترام بگذارید.

یکی دیگر از راهکارهایی که در شاد بودن همه اعضای خانواده تاثیر بالایی دارد، احترام به یکدیگر است. پیامبر اسلام (ص) در این خصوص می فرمایند: «به کودکان رحم کن و بزرگسالان را احترام نما تا از دوستان من باشی». در واقع آن حضرت با این فرمایش، هم سیره خود را بیان فرموده و هم مسیر دوستی با خود را نشان داده است. خانه ای که در آن بزرگ ترها به کوچک ترها رحم می کنند و با آنها مهربان هستند، کوچک ترها حرمت بزرگ تر ها را حفظ می کنند و با آنان با ادب و احترام رفتار می کنند و پر از آرامش و نشاطی است که پیامبر اکرم (ص) درباره آن تاکید کرده اند.

اهمیت مهربانی و محبت کردن به فرزندان به حدی است که در کتاب «مکارم الاخلاق» به نقل از امام صادق (ع) آمده: «انَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَیَرحَمُ الرَّجُلَ لِشَّدَهِ حُبِّهِ لِوُلدِهِ/خداوند عزوجل انسان را برای محبت بسیار به فرزندانش مورد رحمت خود قرار می دهد.»

البته یک راه مناسب برای ابراز محبت نسبت به دیگران و به خصوص افراد خانواده هدیه دادن است.در سیره اهل بیت (علیهم السلام) بر هدیه دادن تاکید بسیاری شده است. امام علی (ع) در این زمینه می فرمایند: «عَلیکُم بِالسَّخاءِ وَ حُسنِ الخُلقِ فانَّهُما یَزیدانِ الرِّزقَ وَ یوجِبانِ المَحَبَّه/به یکدیگرهدیه بدهید تا محبت را در میان خود بیفزایید.»

5- با محبت خارها گل می شود.

گذشت کردن در برابر دردسرها و مشکلاتی که دیگران برای انسان به وجود می آورند از جمله کارهایی است که به آدم آرامش خاصی می دهد، حال اگر این بردباری و گذشت در برابر خطای یکی از نزدیکان و اعضای خانواده باشد نه تنها به او آرامش می دهد بلکه زندگی شیرین تر و شادتر می شود و جایی برای کینه نمی ماند. در همین مورد، در کتاب «کنزالعمال» روایتی به نقل از پیامبر اکرم (ص) آمده است: «تَعافَوا تسقُطِ الضَّغائِنُ بَینَکم/نسبت یه یکدیگر گذشت کنید تا کینه هایتان از بین برود». بنابراین گذشت و بخشیدن خطای دیگران، کدورت ها را از بین می برد و فضای نشاط و شادی را بین افراد به وجود می آورد. در کتاب «اعلام الدین» روایتی از امام علی (ع) نقل شده که می فرمایند: «علیک بِمُداراهَ النّاسِ واِکرامَ العُلَماءِ وَ الصَّفح عَن زَلات الاخوان فَقَد ادَّبک سَیِّدُ الاوَّالینَ و الاخِرینَ بِقَولِه صلی الله علیه و اله. اُعف عَمَّن ظَلَمَک وَ صَلِّ مَن قَطَعَک وَ اعطِ مَن حَرَمَک/ تو را سفارش می کنم به مدارا با مردم و احترام به علما و گذشت از لغزش برادران دینی چرا که سرور اولین و آخرین، تو را چنین ادب آموخته و فرموده است گذشت کن از کسی که به تو ظلم کرده، رابطه برقرار کن با کسی که با تو قطع رابطه کرده و عطا کن به کسی که از تو دریغ کرده است».

6- مهربانی و نرم خویی را پیشه کنید.

خوش اخلاقی اکسیری است که نشاط و شادی را برای فرد خوش اخلاق و اطرافیان او به همراه می آورد. در واقع اخلاق خوب و نیکو تنها فرد را شاد و سرزنده نگه می دارد، بلکه آرامش خاطر و نشاط را به همه اعضای خانواده اش هدیه می کند. اما خوش اخلاقی چیست؟ اما جعفرصادق(ع) در کتاب «غررالحکم» درباره خوش اخلاقی می فرمایند: «نرم خو و مهربان باش و گفتارت پاکیزه و مؤدبانه باشد و با برادرت با خوشرویی برخورد کن». در کتاب «تحف العقول» هم روایتی از امام علی (ع) نقل شده که می فرمایند: «مَن ساءَ خلقُهُ مَلَّهُ اهلَهُ/هر س بداخلاق باشد، خانواده اش از او دلتنگ و خسته می شوند». آن حضرت همچنین درباره ثمره و نتیجه اخلاق خوب فرموده اند: وصولُ المَرءِ اِلی کل ما یبتَغیهِ من طیبّ عیشهِ وَ امنِ سِربه وَ سَعَهِ رِزقهِ به حسن نیَّتِهِ وَ سَعَهِ خُلقه/انسان با نیت خوب و اخلاق خوب به تمام آنچه در جست و جوی آن است از زندگی خوش و امنیت محیط و روزی زیاد دست می یابد

. بنابراین در خانواده ای که همه اعضای خانواده خوش اخلاق شاد باشند، روزی خانواده روز به روز بیشتر ی شود و بهترین شاهد مدعای ما حدیث دیگری است که از امام اول شیعیان نقل شده: «حُسنُ الخلق یُدِّرُ الرزاق و یونِسَ الرِّفاق/خوش اخلاقی روزی ها را زیاد می کند و میان دوستان انس و الفت پدید می آورد».

ما به شما دلایل راهکارهایی را جهت جلوگیری از غر زدن می گوییم.

1- “ولی"، فن مثبت

این راهکار ساده کمک می‌کند “شکایت‌ها “را به “افکار"، “راه‌حل‌ها “و “عملکردهای مثبت” تغییر دهی و این طور عمل می‌کند: هنگامی که تشخیص می‌دهی در حال غر زدن هستی به سادگی کلمه “ولی “را بگو و سپس فکر یا عملکردی مثبت به آن اضافه کن.

مثال: “من این غذا را دوست ندارم اما چون شما به خاطر درست کردن آن زحمت کشیده ای، کمی از آن را می چشم “

“از این‌که چاق شده‌ام بیزارم ولی احساس خوبی دارم چون قصد دارم ورزش کنم و درست غذا بخورم.”

2- باید به جای مجبور بودن بر توانایی داشتن تمرکز کنید.

اغلب اوقات شکایت می‌کنیم و بر آن‌چه مجبور به انجامش هستیم؛ تمرکز می‌کنیم. ما چیزهایی شبیه این می‌گوییم: «مجبورم رانندگی کنم»، «من مجبورم این یا آن کار را انجام دهم». به جای این کار، دیدتان را تغییر داده، تشخیص دهید که مجبور به انجام کار نیستید. شما توانایی انجام کار‌ها را دارید، شما توانایی زیستن را دارید.

در حالی که بسیاری از مردم بیکارند شما توانایی رفتن به سر کار را دارید. شما توانایی رانندگی در ترافیک را دارید در حالی که بسیاری حتی ماشین ندارند یا آن‌قدر بیمارند که نمی‌توانند رانندگی کنند. بر آن‌چه که توانایی انجامش را دارید تمرکز کنید. به جای استرس بر نعمت‌هایی که دارید تمرکز کنید. بر شکرگزاری تمرکز کنید.

3- شکایت‌ها را به راه‌حل‌ها تغییر دهید.

هدف حذف شکایت‌ها نیست بلکه حذف شکایت‌های بدون ‌فکری است که در خدمت هدف بزرگ‌تری نباشند و اجازه دادن به خودنمایی شکایت‌هایی که منطقی و ارزشمندند. اولی منفی و دومی مثبت است، تفاوت در نیت است. با شکایت‌های بی‌مورد شما ندانسته، بر مشکلات تمرکز می‌کنید. با شکایت‌های منطقی، مشکل را شناسایی و آن شکایت، شما را به یک راه‌حل می‌رساند و آن وقت است که هر شکایتی به فرصتی برای تغییر مثبت تبدیل خواهد شد.

ما به دو دلیل مهم غر می‌زنیم:

1- ما غر می‌زنیم چون احساس بی‌قدرتی می‌کنیم.
2- ما غر می‌زنیم چون عادتمان شده است.

شرایط اقتصادی، بنیاد بسیاری از خانواده‌ها را لرزانده و ما احساس بی‌قدرتی می‌کنیم و این امر ما را به عادت غر زدن هدایت می‌کند. بنابراین بیایید تلاش کنیم دیگر غر نزنیم. نه به خاطر این‌که اطرافیانتان شاد‌تر می‌شوند، کهالبته اینگونه هم خواهد شد، بلکه چون به شما کمک می‌کند شادی، آرامش، موفقیت و روابط مثبت را تجربه کنید.

شادکامی یک احساس درونی با منشأ باطنی است که آثار بیرونی هم دارد و وقتی قلباً آماده ی خوش رفتاری شدیم در رفتارمان نیز تجلی می یابد. شادکامی یک احساس درونی با منشأ باطنی است که آثار بیرونی هم دارد و وقتی قلباً آماده ی خوش رفتاری شدیم در رفتارمان نیز تجلی می یابد. هر یک از زوجین در شادکامی زندگی نقش برجسته ای دارند ولی زن به دلیل مدیریت و اداره ی فضای خانه در این زمینه مسئولیت سنگین تری دارد. همه ی اعضای خانواده با او درارتباط هستند، بنابراین زن شاد، خانواده شاد نیز تربیت می کند. در چنین فضایی زن باید علیه بی حالی و بی حوصلگی قیام کرده و سهم خود را در شادکامی ارتقا دهد و هرگز اجازه ندهد افکار منفی و یأس آلوده ریشه های مسرت و شادکامی را در زندگی او از بین ببرند.

شادکامی عمدتاً به ادراک صحیح واقعیت بستگی دارد. همواره به دست آوردن چیزی سود و از دست دادن آن زیان نخواهد بود. لذا زنان باید معیارهای شخصی خود را درباره ی سود و زیان از زندگی مورد بازبینی قرار دهند. معیارهای سود و ضرر باید از زوایای مختلف نگریسته شوند. وقتی چنین حالتی فراهم آید تعادل اشخاص ثابت مانده و در برابرر ناهمواری های زندگی مقاومت بیشتری احساس می کنند.

جهت شاد کردن محیط زیست و منزل، لازم است که از احساس نفرت و انزجار نسبت به خود فاصله گرفته و با نحوه ی بهتر زیستن، برخورد مثبت و عقلانی، از رنج ها و ناملایمات کاست .

اگر هر فردی با خود مهربان تر باشد و واقع بینی را از یاد نبرد، یقیناً زندگی بهتری را حس خواهد کرد. علاوه بر این بهتر است جهت دستیابی به شادکامی، از تجارب موفق اطرافیان نیز استفاده نمود. تجارب تلخ و نامطبوع دیگران، آدمی را متوجه ارزش های موجود زندگی و قدردانی از آن ها و در نتیجه شادکامی بیشتر خواهد نمود. هم چنین تجارب مطبوع دیگرن نیز قابل انتقال به زندگی شخصی هستند و بر نشاط و شادابی زندگی می افزایند.

یکی از راه هایی که خانم خانه می تواند برای شاد کردن محیط زندگی انجام دهد، تهیه ی وسایل مورد علاقه برای اعضای خانواده است که زنان به خوبی می توانند این موضوع را مدیریت نمایند. پی بردن به علایق اعضای خانواده و پرسش از آنان در این خصوص بسیار ضروری است. با تقدیم هدیه ی مورد علاقه ی هر یک از آنان می توان طراوت و شادابی را به چهره ی آورده و از این طریق خود نیز شاد گردید

حال این سوال پیش می آید که به راستی جایگاه و ارزش شادی چیست و چگونه باید آن را تأمین نمود؟ در پاسخ به این سوال باید به این موضوع اشاره کرد که در اسلام شادی و سرور مورد توجه بوده و بر شاد کردن دل ها تأکید فراوانی شده است . اما در مورد چگونگی تأمین آن باید گفت که در ابتدا مادران باید تلاش کنند تا فرزندان شاد و با نشاطی را تربیت کنند . این امر از چند طریق میسر می گردد.

 روش های شاد کردن محیط خانواده

1- باید ظاهر خود را شاد و چهره ی خویش را بشاش نگاه دارید . در احادیث آمده است که :« حزن انسان مومن در دل اوست ولی چهره ی او بشاش است.» اگر خانم خانه این گونه باشد چهره ی او پیام آور شادی و شادمانی است که امکان مسرت همسر و فرزندان را فراهم می سازد. به همین دلیل بهتر است زمانی به استقبال همسر و فرزندان می روید دارای احساس شادی باشید . یقیناً شادی چهره ی از حزن درونی نیز می کاهد. زیرا همان گونه که نوع لباس بر روی رفتار شما تأثیر می گذارد خنده ی روی لب هم می تواند منجر به احساس شادمانی در وجودتان شود. در این زمینه حضرت علی (ع) می فرمایند :« کــسی که خود را به قومی تشبیه کند از آنان خواهد بود.» پس باید خود را با انسان های با نشاط همانند سازیم تا از آنان باشیم . ما می توانیم با اخذ تصمیم چنین کنیم، زیرا شکل بخشیدن به حالت چهره در دست خود ماست

ظهور خنده در چهره سبب نشاط خود و دیگری می گردد و امروزه به همین علت است که در روان شناسی از خنده درمانی به عنوان یک تکنیک درمانی استفاده می شود. پس سعی کنید که همراه با اعضای خانواده بخندید. با دیدن شادی شما، دیگران نیز احساس شادمانی و رضایت کرده و آن را پایدار تلقی می کنند.

2- .دستیابی به شادکامی توسط به دست آوردن رضایت خاطر همسر راه پیشنهادی دیگر است . زیرا زن هنگامی احساس شادی می کند که دریابد که رضایت خاطر همسر را فراهم آورده است. اما برای به دست آوردن این رضایت خاطر باید بداند که چه چیزهایی موجب دستیابی به رضایت خاطر می شود تأمین نیازهای اساسی روانی همسر مانند صمیمیت زن که موجب احساس امنیت می شود و یا احترام گذاشتن به همسر که موجب مسرت زندگی می شود، می توانند امکان بالندگی یکدیگر را فراهم سازد.

3- راه دیگر دستیابی به شادکامی محیط منزل، اخلاق نیکوی زن است. اخلاق خوب زن سایر اعضای خانواده را نیز شاد می سازد. معصومین (ع) خوش خلقی را از نشانه های فرد با ایمان دانسته اند. پیامبر (ص) فرموده است که هر کــس ایمانش بهتراست اخلاقش نیکوتر است. شادکامی در سایه ی خوش خلقی حاصل شده و خوش خلقی جذاب است و همسر سودازده را به سوی خود و خانواده می خواند.

4- یکی از راه هایی که خانم خانه می تواند برای شاد کردن محیط زندگی انجام دهد، تهیه ی وسایل مورد علاقه برای اعضای خانواده است که زنان به خوبی می توانند این موضوع را مدیریت نمایند. پی بردن به علایق اعضای خانواده و پرسش از آنان در این خصوص بسیار ضروری است. با تقدیم هدیه ی مورد علاقه ی هر یک از آنان می توان طراوت و شادابی را به چهره ی آورده و از این طریق خود نیز شاد گردید.

5- مسافرت نیز به شرط تمکن مالی موجب شاد نمودن اعضای خانواده می گردد. زنان خانه دار مهارت یافته به راحتی می توانند حتی با کمترین امکانات شرایط رفتن به یک سفر لذت بخش را برنامه ریزی نمایند و با توانمندی های ادراکی، فنی و انسانی که در خود به وجود آورده اند مشکلات را از سر راه خود بردارند. همین عامل موجب می شود که فضای روانی – عاطفی خانواده از نشاط روحی خوبی برخوردار شده و اعضای خانواده با حس شادتر و روشن تری با هم برخورد نمایند.

6- یکی از نکاتی که شادی آفرین است امید دادن و امید داشتن است . زنی که به اعضای خانواده امیدی تازه می بخشد، یعنی این که به آنان شادی هدیه داده و دوام زندگی خود ودیگران را رقم زده است. امید دادن همیشه در کلام نیست، بلکه عمل را نیز شامل می شود زیرا انسان امیدوار در حال حرکت و تکاپوست و حرکات همراه با پیشرفت و برنامه، موفقیت را در پی خواهد داشت و دست یافتن به توفیق، نشاط بخش و شورآفرین است.

7- شیوه ی دیگر ایجاد نشاط بیان لطایف است. البته توجه به این نکته ضروری است که در اظهار شوخی و مزاح باید به گونه ای رفتار نمود که در محیط خانه مناسب و به جا بوده و گزنده و آزاردهنده نباشد. به تعبیر حضرت علی (ع) : با مردم چنان مزاح کنید که از آن دلخوش شوند.

 شادی در خانواده

ایجاد شادی به عنوان یکی از احساسات مثبت و انرژی زای انسانی در خانواده ها باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد. ولی نکته ی مهم این است که ما چه تعریفی از شادی در خانواده داریم، زیرا همه ی اعضای خانواده درآن شادی سهیم و شریک هستند. وقتی احساس شادی، نشاط و مسرت در خانواده به وجود بیاوریم، در حقیقت به شادی در خانواده رسیده ایم. ولی نباید نقش مهارت های زندگی مادر به عنوان مدیر خانه و خانواده در پیدایش انبساط روحی و حس شادابی فرزندان را نادیده گرفت ، به همین دلیل است که مادر را سرچشمه ی عواطف و احساسات کل خانواده می دانند.

شاد کردن محیط منزل زمانی اتفاق می افتد که زن خانه دار به عنوان مدیر خانواده بتواند برخی رفتارها را تسهیل و برخی دیگر را هدایت یا منع نماید، یعنی، وقتی فرزند سوال کودکانه و شادی می پرسد باید بداند که کودکانه پرسش کردن یک فضای شاد و مطلوب را در خانواده ایجاد می کند. پس باید رفتار مثبت او را در این زمینه تشویق و تسهیل کرد. علاوه بر این که بیان دوستانه ی مسائل با فرزندان و فرصت دادن به همسر و فرزندان برای بازخوانی خاطرات شاد و روحیه بخش از جمله اقدام هایی است که می تواند فضای خانه را با نشاط نماید. مدیریت شادی در محیط خانه بر اساس ایجاد فرصت های تبسم، خنده و احساس مثبت شکل می گیرد و هر چه فرد در این رابطه موفق تر باشد بیشتر می تواند باعث شادکامی اعضای خانواده گردد.

یکی دیگر از فعالیت هایی که زنان خانه دار برای شادمانی در خانواده می توانند از خود نشان دهند پرهیز دادن خود، همسر و فرزندان از صفات و رفتارهای منفی گرایی، وابستگی افراطی، کناره گیری، علاقه ی یک طرفه، فقدان حساسیت، بی تفاوتی عاطفی، سلطه جویی، قدرت طلبی، عدم ابراز احساسات و بیان عواطف منفی، توهین، دروغ و انتقاد افراطی است؛ چرا که در این صورت فضای خانواده سرد و غمگین شده و دیگر فرصتی برای شاد بودن به وجود نمی آید. بنابراین پرهیز از صفات و رفتارهای ضد شادی در حقیقت مدیریت شرایط اجتماعی – روانی برای بروز و پیدایش شادی، احساس انبساط خاطر و روحیه ی مثبت است. این احساسات هستند که شادمانی را در انسان به وجود آورده و ضریب شادی دراعضای خانواده را افزایش می دهند.

بزرگ جلوه دادن کار نیک فرزند و نشان دادن اثر اعمال نیک کودک به او از اقدامات موثر تربیتی شمرده می شود، بزرگ کردن کار خوب فرزند نوعی تشویق معنوی است  ، سبب ایجاد و تقویت انگیزه می شودو او را برای انجام دادن کارهای بزرگتر و بهتر آماده می سازد ، والدین نباید از کنار کار خوب فرزند هرچند در نظر آنان کوچک و ناچیز باشد با بی توجهی بگذرد بلکه به جاست آنان را به خاطر کار خوب تشویق کنند کردرشان  را زینت دهند و بزرگ بنمایند ، افزون بر این شایسته است ، آثار کارهای خوب فرزندانشان را برای آنان ترسیم کنند و به زیبایی نمایش دهند چرا که آنان با دیدن آثار اعمالشان اعتماد به نفس بیشتر می یابند و خود را برای انجام دادن کارهای بزرگتر توانا می ببیند.

هر کسی نگاه کرد و دید در حال جلو رفتن است حتی یک گام ، این نشانه بالا آمدن و موجب شادی است ؛ افسرده ، کسانی هستند که تغییر نمی کنند یا تمایلی به تغییر ندارند، ناراحت و نگران هستند.

زنان تصمیم گیری در امور مهم خانواده را به شوهر خود بسپارند.

از قدرت تصمیم گیری او نزد دیگران به خصوص فرزندان تعریف کنند.

از تلاش همسر برای زندگی خانوادگی تشکر کنند، حتی اگر اگر خرید نان باشد.

به همسر خود اعتماد کنند و درمشکلات کاری حداقل با زبان ، او را همراهی کنند.

در سخن گفتن با او از کلمات تایید کننده بهره گیرند.

مکرر به او بگویند« به تو افتخار می کنم » بدانند توانایی مردان به پشتیبانی و حمایت همسرشان بستگی دارد.

فراموش نکنند که یک مرد به تحسین واحترام نیاز دارد، می تواند بخشی از این تحسین و احترام را در محیط کار و از دیگران دریافت کند، اما مشتاق است بخش عمده آن را از  همسرش بگیرد.

زنان از توانایی بیشتر خود در ایجاد شادی و نشاط در خانواده غفلت نکنند.

اوقات فراغت به معنای بیکاری نیست ،چون در اوقات بیکاری ، فرد کاری برای انجام دادن ندارد، ولی در اوقات فراغت ،کارهای متعددی می تواند داشته باشد که تفاوت آن با اوقات دیگر که در آنها نیز به انجام کار و فعالیت مشغول است.هدف این کارها و فعالیت هاست.

هدف از فعالیتهای اوقات فراغت «کسب آرامش فرد »، کاری را نه از روی اجبار ونه به خاطر منافع مادی انجام می دهد. این لحظات به خود اختصاص دارد و تنها با هدف مرتبط با شخص وی آرزوها و خواستهای او انجام می شود.

از مهم ترین کارکردهای اوقات فراغت، تفریح ، شکوفایی استعدادها ، و رشد اجتماعی فرد است.

برای کسب موفقیت و آرامش خاطر

ده جمله را از زندگی تان حذف کنید

به آن فکر نکنید

به زبان نیاورید.

1- « من ارزش ندارم »این جمله ،حمله مستقیم به اعتماد به نفس خود ،مملواز بار منفی است.

2- «من آدم بی خاصیتی هستم » این جمله ، قدرت شخصی تان را می رباید و شما را بدون انگیزه می سازد.

3- «من نمی توانم کار انجام دهم » این جمله ، قدرت شما را کاهش می دهد.

4- «من هرگز پیشرفتی نخواهم داشت » این جمله ، آغا زبرای شکست است.

5- « دیگران من را دوست نخواهند داشت » این جمله ، یک شروع برای طرد شدن است.

6- « دیگران بهتر از من هستند» این جمله ، ضربه شدید به اعتماد به نفس بودن است.

7- «من بی کفایت هستم »این جمله ، باعث  بی لیاقتی درخواست ها می شود.

8- «من هیچ تغییری نمی کنم »این جمله ، سرشار از ناامیدی و ماندن در رکود است.

9- «نظر من اهمیتی ندارد»این جمله ، اعتماد به نفس بسیار پایین ، نهفته است.

10- «من باید کامل باشم »این جمله ، ضامن شکست خوردن است ، چرا که انتقاد از خود در زمانی که کامل نیستید.