حضرت زهرا(س) افتخار عالمیان

مصحف فاطمه(س) تالی تلو قرآن

 این کتاب شریف تالی تلو قرآن است و در حال حاضر نزد امام زمان ارواحنافداه می باشد. این مطالب در حد درک و فهم انسان های معمولی نیست و موجب حیرت است. زیرا در حالی که قرآن کریم، «تبیاناً لکل شئ» است، در حالی که قرآن شریف،کُپیه عالم وجود است،‌ در حالی که قرآن می فرماید:«‌لا رطبٍ و لا یابسٍ الا فی کتاب مبین»، اما این «مصحف فاطمه» چیست که بعد از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در مدّت دو سه ماه، جبرئیل خدمت حضرت زهرا سلام الله علیها نازل می شده و مواردی را بیان می کرده است و کاتب وحی هم امیرالمؤمنین سلام الله علیه بوده است.

 خیلی عجیب است! یعنی همان گونه که جبرئیل بر پیغمبر نازل می شده و  کاتب وحی پیغمبر هم حضرت علی سلام الله علیه بوده است، بعد از پیغمبر اکرم نیز دو مرتبه امیرالمؤمنین کاتب«مصحف فاطمه»شد. جبرئیل از طرف خداوند متعال نازل می شد و می گفت و حضرت زهرا سلام الله علیها هم برای امیرالمؤمنین می گفت و ایشان می نوشتند. این کتاب از اسرار است.

در میان  اهل سنت نیز از این مصحف فاطمه نام برده شده است. مخصوصاً در نزد عرفای اهل سنت مانند ابن عربی که در فتوحات مکیّه از این مصحف نام برده است.

 امام خمینی رضوان الله تعالی علیه می فرمودند: «اگر از تمام امتیازات حضرت زهرا سلام الله علیها بگذریم، همین یک امتیاز برای ایشان بس است که جبرئیل از طرف خداوند تعالی بر حضرت زهرا سلام الله علیها نازل می شد.» این کتاب شریف اکنون نزد امام زمان ارواحنا فداه است. دعا کنید که امام زمان بیایند و به دست ما و به رهبری ایشان پرچم اسلام روی کره زمین افراشته شود. امام زمان نماز بخوانند و دنیا پشت سر ایشان نماز بخوانند. ایشان برای مردم سخنرانی کنند و همه مردم ‌دنیا به بیانات ایشان گوش فرا دهند. امام زمان که صحبت می کنند همه صحبت ها مربوط به تفسیر قرآن کریم و روایات اهل بیت علیهم السلام نیست، بلکه برای مردم از مصحف فاطمه(س) هم می گویند. با یک افتخاری در مورد این کتاب صحبت می کنند زیرا که این مصحف متعلق به مادر ایشان است. لذا آن حضرت و شیعیان به این کتاب شریف افتخار می کنند.

السَّلامُ عَلَي مُحْيِي الْمُؤمِنينَ وَ مُبيرِ الْكافِرينَ اَلسَّلامُ عَلَي الْمَهْدِيِّ الْاُمَم

اَلسَّلامُ عَلَي الْقائِمِ الْمُنْتَظَر وَ الْعَدْلِ الْمُشْتَهَر اَلسَّلامُ عَلَي بَقِيَّةِ اللهِ في بِلادِهِ

سلام بر امامی که موجب احیاء مومنین و نابودی و بی ثمری نقشه ی کافران خواهد شد.!

سلام بر مهدی امت، سلام بر قائم منتظر و عدل مورد نظر…!

سلام بر بقیه الله در هر جایی که آنجا شهر خدا خواهد بود!

بحث ما در رابطه با مهدویت و حقیقت این اعتقاد است که آیا این اعتقاد یک مبنای استدلالی و عقلی دارد و توجه دین مبین اسلام و سایر ادیان الهی به مسئله ی مهدویت بر اساس یک حقیقت بنا شده است یا نه، و آیا اعتقاد به این که انتهای عالم با ظهور آن وجود مقدس، نورانیت پیدا میکند و حیات زمینی معنای حقیقی خود را نشان میدهد، ریشه در یک واقعیت حتمی الوجود دارد؟ یا یک ـرمان خیالی است؟ خلاصه این که آیا اعتقاد به وجود مقدس حضرت مهدی(عج) مبنای عقلی دارد و یا آرزوی زیبایی است که انسانها دوست دارند چنین باشد، بدون آنکه دلیلی بر واقعیت آن داشته باشند.

انسان کامل، غایت هر انسان

اعتقاد ما این است که عالم همواره دارای یک انسان کامل است که تمام بشریت از او بهره می گیرند، حال چه آن انسان کامل ظاهر باشد، چه غایب. انبیا و ائمه ی یازده گانه(ع) انسانهای کاملی در زمان حیات خود بودند و وجود مقدس امام زمان (عج) انسان کاملی است که فعلا غایب است، ولی در عین حال موجود است و غایت و مقصد همه ی انسان ها است، به طوری که همه ی انسانها در ذات و فطرت خود می خواهند در انسانیت کامل شوند و به عبارت دیگر می خواهند به انسان کامل نزدیک گردند.

نقش امام زمان(عج) در زمان غیبت

حاصل قضیه این که امامت یک مسئله ی بسیار عالی و یک فرهنگ فوق العاده زیبایی است که ما باید بر روی آن وقت بگذاریمو متوجه زیبایی های عالم وجود بشویم. پس از اثبات وجود و نقش ائمه اطهار(ع) بعد از پیامبر(ع) و تببین دین توسط آن ذوات مقدسه، این سوءال مطرح می شود که بعد از امام یازدهمکه وجود مقدس امام مهدی(عج) آرام آرام در پرده ی غیبت می رود- اول غیبت صغری و بعد غیبت کبری- آیا در زمان غیبت امام، حضور و نقش امام(ع) در هستی از بین می رود؟ آیا در حال حاضر واقعا امام در جهان و در زندگی ما حاضر نیستند؟ آیا غیبت امام به همین سادگی است که از صحنه ی زندگی بشر عایب و خارج شده اند؟ یا نه، تمام ابعاد عقل و قرآن به اندیشه ما کمک میکند که ما متوجه وجود ایشان و نقش آفرینی آن حضرت باشیم، منتها نوع و شکل ماموریتشان از ظهور به غیبت تغییر کرده است؟ مسلم غایب بودن امامی که باید عنان مدیریت جهان را به دست یرد، برای مردم جهان ماموریت بزرگی است، ولی نباید غیبت آن حضرت را برابر حذف نقش آن حضرت به حساب آورد.

ما باید از نظر معرفتی و اخلاقی آمادگی ارتباط با آن حقیقت غیبی را پیدا کنیم تا حجاب بین جهان و آن حضرت کنار رود. مثل کاری که یک عارف انجام می دهدو با تغییر درجه ی وجودی خود، حجاب بین خود و حقایق غیبی را پشت سر میگذارد.

حضرت رسول(ع) فرمودند: مَن ماتَ و لم یَعرِف إمامَ زَمانِهِ، ماتَ میتَة جاهِلِیَّة.

یعنی اگر کسی بمیرد و اما زمان خودش را درک نکند به مرگ جاهلیت مرده است. پیام این حدیث این است که تنها با قرآن نمی توان مسلمان بود و به عنوان مسلمان از دنیا رفت، بلکه باید امام زمان خود را بشناسید، وگرنه به مرگ جاهلیت –که همان بت پرستی باشد- مرده اید و مسلم است شناخت امام زمان(عج) که در این روایت مد نظر دارد، شناختی است که بهره های شناختی و معرفتی برای ما دارد و نیز امام زمان(عج) باید مقامی باشد که شناخت آن شناخت حقیقتی بزرگ به حساب آید، که بحث آن با تفصیل در جای خودش است.

دراین جا فقط به عنوان شاهدی بر این که همواره یک انسان کاملی در هستی،  هست مطرح کردیم. روایت روشن می کند که در صورت نشناختن امام زمان، قرآن و سنت پیامبر(ع) به تنهایی به دردتان نخورده است. در زمان وجود مقدس پیامبر(ع) امام زمان، خود پیغمبرند، زیرا پیامبر خدا(ع) علاوه بر مقام نبوت مقام امامت را نیز داشته اند، چون آن حضرت ابراهیم(ع) هستندو در قرآن  می فرماید: پس از آنکه  ابراهیم(ع) را به مقام امامت رساندیم آن حضرت به خداوند عرضه داشت، آیا به ذریه و فرزندان من این امامت می رسد؟! خداوند فرمود: (…لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ)

امامت عهد من است و به فرزندانی از تو می رسد که  هیچ گونه ظلمی نداشته باشند، یعنی معصوم باشند. حال که طبق آیه قرآن، پیامبر اسلام(ع) معصوم است و از طرفی ذریه و فرزند حضرت ابراهیم(ع) می باشد، پس در زمان خودشان علاوه بر مقام نبوت، دارای مقام امامت نیز بودند و امام زمان محسوب می شدند.

رقیق شدن پرده ی غیبت

با توجه قلبی به امام(ع) با یک رویکرد که مقصد و مقصود جنبه ی روحانی وجود خودمان است، می توانیم رابطه ی خود را با عالم غیب رقیق کنیم همین طور که عدم توجه به امام و نشناختن مقام حضرت موجب می شود تا حجاب های حجاب های بین ما و عالم غیب غلیظ و شدید شود. زیرا همان طور که می دانید مقام امام زمان(عج) یک حقیقت متعالی است که در جمال منور یک شخص ظاهر شده، شخصی که در مقام نوری خود واسطه ی فیض بین ما و خداست و به این معنی از جبرائیل و عزرائیل نیز بالاتر می باشدو باید با همان دید که به ملائکه ی مقرب می نگریم به  حضرت نظر نماییم و فراموش نکنیم که حقایق در مقام ظهور خود مانند نور، شدت و ضعف دارند و در همین رابطه فرج حضرت صاحب الاًمر(عج) شدید و ضعیف می شود. در زمان دفاع مقدس، ظهور نور امام زمان(عج) از دوران سازندگی شدید تر بو، البتع هر حقیقتی از جهتی تشکیک بردار و دارای شدت و ضعف است و از جهت دیگر دارای یک مقام مطلق می باشد، مثل (وجود) که در عین شدت و ضعف داشتن در مراتب، دارای مقام (مطلق) است و در مقام مطلق منشاً همه ی موجودات می باشد. فرج امام زمان(عج) هم در عین شدت و ضعف در ظهور دارای یک فرج مطلق است و آن وقتی است که می گوییم دور عالم، از دور ظلمانی به دور نورانی تبدیل میشود و تمام مناسبات عالم معکوس می گردد.

با این که رسول خدا(ع) از روز اول به ما فرمودند: (اَفضَلُ الْعِبادَةِ ، إِنْتِظارُ الْفَرَجِ) بالاترین عبادت انتظار فرج است. رسو خدا(ع) از طریق شریعت الهی مسلمانان را در مسیری قرار دادند که همواره برکات الهی به آن ها می رسید، منتهی در ادامه باید با پایداری بر شریعت الهی منتظر فرج های گوناگون می شدند و نه تنها روحیه ی انتظار فرج الهی را در خود حفظ می کردند بلکه به فرج نهایی که با ظهور مهخدی امت(عج) محقق می شود، نظر می دوختند ولی فرج خود را در معاویه و بنی امیه دنبال کردند در نتیجه گرفتار یزید شدند و فجایعی بر سر آن ها آمد که لشکریان یزید در مدینه به بار آوردند و تجاوز به ناموس مردم مدینه را بر خود مباح دانستند.   

عبدالرحمن جوهدری، حقوق دان برجسته بنگلادش نیز می‏گوید:« هیچ متفکری شک ندارد که امروز میان کشورهای جهان، حکومت و انقلاب اسلامی ایران،به عنوان مظهر مقاومت مطرح است. از این رو، اسوه و الگوی همه کسانی قرار گرفته است که می‏خواهند به نوعی مبارزه و جهاد کنند.»

بیداری، امید و اعتماد به نفس مسلمانان:
دکتر محمد الفرالی، متفکر شهیر اسلامی مصر، مبدأ گسترش بیداری اسلامی را چنین تبیین می‏کند:« بیداری اسلامی، واژه نوینی است که پس از انقلاب امام خمینی، رواج و گسترش یافته است.»

22بهمن روز برتری قدرت اراده الهی بر مکر شیاطین، روز خاموش شدن آتشکده‏های هوس و ستم، روز پیروزی عشق و زمستانی که قصد بهار کرده، روزی که آهنگ خوش قهرمانی در باغ آزادی شنیده شد، روزی که با یار سفر کرده در شهر شهیدان خدا نماز عشق بسته شد، و بالاخره روزی که فرزندان نورانی کربلا درخت انقلاب را آبیاری کردند را به همگان تبریک می‏گوییم.

القاب پیامبر:
-از القاب آن بزگوار،احمد است که در قرآن به این لقب نام  برده شده و از قرآن استنباط می‏شود که در انجیل هم به این لقب نام برده شده :
وَمُبَشِّراً بِرَسُولٍ یأتی مِن بَعدِی اسمُهُ اَحمَدُ.
-از القاب آن بزرگوار أمّی است؛ یعنی درس نخوانده ، چنانچه قرآن به آن اشاره دارد:
وَ مَا کُنتَ تَتلُوا مِن کِتابٍ وَلا تخُطُهُ بِیَمینکَ اِذاَ بِیَمینکَ اِذاً لّاَرتَابَ المُبطِلُونَ.
-از القاب آن بزرگوار، کریم است.این لقب از قرآن اخذ شده است:
اِنّهُ لَقَوَلُ رَسُولٍ کَریمٍ، و کرامت آن بزرگوار، زبانزد خاص و عام است.
-از القاب آن بزرگوار ، رحمت است که آن نیز از قرآن اخذ شده است: وَ مَا اَرسَلنَاکَ اِلّا رَحمَۀًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًًً لِلعَاَلَمِینَ رأفت و رحمت ختمی مرتبت به حدی است که قرآن شریف می فرماید:
فَلَعَلّکَ باَخِعٌ نَفسَکَ عَلَی آثارِهِم اِن لَم یُؤمِنُوا بِهذا الحَدِیثِ اَسَفاً.
-از القاب آن بزرگوار، متوکل است؛ به این معنی که در امور، به خدا اعتماد داشت نه به خود.و از دعاهای آن بزرگوار: اَللّهُمُّ لَا تَکِلنی اِلی نَفسی طَرفَهَ عَینٍ اَبَداً؛ یعنی:"ای خدا مرا یک آن به خویش نسپار”
-از القاب دیگر آن بزرگوا ر، عبدالله است: این لقب نیز از قرآن گرفته شده است.
سُبحَانَ الّذِی اَسری بِعُبدهِ لَیلاً مِنَ المَسجِدِ الحَرَامِ اِلی المَسجِدِ الأقصی الّذِی بَارَکنَا حَولَهُ لنریه مِن آیاتِنَا إنّهُ هُوَ الّسَمیِعُ البَصِیر.
-یکی از القاب آن بزرگوار، خاتم الانبیا است.
مَا کَانَ مُحمَّدٌ اَبَا اَحَدٍ ِمن رِجَالِکُم وَ لَکِن رَسُولُ اللهِ وَ خَاتَمَ النّبِیینَ
“محمد پدر کسی از مردان شما نیست؛بلکه رسول خدا و خاتم الانبیا است.

پاییز یا خَزان نام یکی از چهار فصل سال است.
پاییز از نظر ستاره‌شناختی بین دو نقطهٔ اعتدال پاییزی و انقلاب زمستانی است. از نظر گاهشماری هجری خورشیدی، در روز یکم مهر آغاز می‌شود و تا پایان آذر ادامه می‌یابد.
بر پایه تقویم میلادی فصل پاییز در اصل در نیمکره شمالی جهان در حدود ۲۳ سپتامبر (۱ مهر) و در نیمکره جنوبی پیرامون ۲۱ مارس (۱ فروردین) آغاز می‌شود. زمان پایان آن در نیمکره شمالی ۲۱ دسامبر (۳۰ آذر) و در نیمکره جنوبی ۲۱ ژوئن (۳۱ خرداد) است.
هرچند به‌خاطر مسائل عملی آغاز پاییز را در تقویم‌ها اول سپتامبر در نیمکره شمالی و اول مارس در نیمکره جنوبی قرار داده‌اند. پایان آن را نیز به ترتیب اول دسامبر و اول ژوئن مقرر کرده‌اند.
به هنگام پاییز بسیاری از انواع گیاهان برگ‌های خود را از دست می‌دهند و به‌اصطلاح خزان می‌کنند. دمای هوا نیز در فصل پاییز تا اندازه زیادی پایین‌تر از تابستان است. در پاییز، روزها کوتاه تر و شب‌ها طولانی تر می‌شوند. در بخش‌هایی از جهان در این فصل میزان بارش زیاد تر می‌شود.
کلمه انگلیسی autumn (پاییز) از کلمه فرانسوی “automne” گرفته شده‌است و استفاده از آن برای نام این فصل از قرن شانزدهم میلادی رایج شد. نام fall هم که در آمریکای شمالی برای این فصل استفاده می‌شود احتمالاً از عبارت fall of the leaves (برگ ریزان) گرفته و خلاصه شده‌است. اسم پاییز در فرهنگ لغت به معنای پایریز می‌باشد یعنی زمانی که برگ درختان به زیر پا می‌ریزد و در زمان قدیم پایریز نام گرفته و کم کم در طول مدت زمان به شکل امروزی پاییز تغییر نام داده. روز اعتدال پاییزی را در ایران از دیرباز جشن می‌گرفته‌اند. این جشن که در روز مهر از ماه مهر برگزار می‌شود جشن مهرگان نام دارد.

روزه از نظر بهداشت جسم و سلامت‏بدن و ابعاد ديگر داراى فوايد فراوانى است، روزه در سلامت معده و پاكسازى آن از انواع غذاها كه موجب انواع بيمارى‏هاست اثرات فوق العاده‏اى دارد.

مركز بيماريها معده است
پيامبر خدا فرمود: «المعدة بيت كل داء، و الحمئة راس كل دواء» )

معده مركز و خانه هر دردى است، و پرهيز و اجتناب (از غذاهاى نامناسب و زياد خورى) اساس و راس هرداروى شفابخش است.

پيامبر(ص) سه باب از علوم بروى ما گشود
پيامبر عظيم الشان اسلام در يك بيانيه كوتاه، اثرات و فوائد سه چيز را به اين شرح بيان مى‏فرمايد: «اغزوا تغنموا، و صوموا تصحوا، و سافروا تستغنوا» اول، جنگ و جهاد كنيد تا مستغنى شويد، كه غنائم جنگى باعث استغنا مى‏باشد، دوم، روزه بگيريد تا صحت و سلامتى خويش را تضمين كنيد، سوم، سفر كنيد تا مالدار شويد، زيرا مسافرت و حمل كالاى تجارتى از شهرى به شهر ديگر يا از كشورى به كشور ديگر باعث رفع نيازمندى‏هاى جامعه و عمران كشورها مى‏گردد، در اين سه جمله پيامبر(صلى الله عليه و آله) سه باب از درهاى علم: جهاد (كه خود باعث تمكن و امكانات مالى مى‏شود)، بهداشت جسم و اقتصاد جامعه را بر روى ما مى‏گشايد.

امام على(ع) در فلسفه روزه چه مى‏فرمايد؟

ما اگر پوياى فلسفه روزه و حكمت تشريع آن باشيم و از خواص و فوائد آن بخواهيم اطلاعات بيشترى پيدا كنيم و به اشكال تراشيهاى منتقدين پاسخ اقناع كننده بدهيم به سخنان حكيمانه و درربار حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در نهج البلاغه گوش فرا مى‏دهيم در قسمتى از اين خطبه امام مى‏فرمايد: «و مجاهدة الصيام فى الايام المفروضات، تسكينا لاطرافهم، و تخشيعا لابصارهم، و تذليلا لنفوسهم و تخفيضا لقلوبهم، و اذهابا للخيلاء عنهم لما فى ذلك من تعفير عتاق الوجوه بالتراب تواضعا و التصاق كرائم الجوارح بالارض تصاغرا و لحقوق البطون بالمتون من الصيام تذللا» اميرمؤمنان عليه السلام به دنباله مطالب ارزشمندى مى‏فرمايد: از خدا بترسيد و از كيفر تباهكارى در دنيا، و از زيان ستمگرى در آخرت … و خداوند بندگان مؤمنش را حفظ مى‏فرمايد، به وسيله نمازها و زكاتها، ( و سپس فوائد و پاره‏اى از علل و فلسفه روزه را بيان مى‏فرمايد) و كوشش در گرفتن روزه در روزهاى واجب، براى آرام ماندن دست و پا و اندام و ديگر ايشان (از معصيت و نافرمانى) و چشم به زير انداختنشان و فروتنى جانهاشان، و زبونى دلهاشان، و بيرون كردن كبر و خودپسندى از آنان، چون در نماز است ماليدن رخسارهاى نيكو براى فروتنى، و (هنگام سجده نمودن) چسبانيدن اعضاء شريفه (هفت موضع) را به زمين براى اظهار كوچكى و «ذلت‏به پيشگاه با عظمتش‏» و در روزه رسيدن شكمها به پشتها براى خضوع و ناچيز دانستن خويش كه روزه و نماز و زكات فلسفه‏اش سازندگى و تزكيه، و تذلل و تقلل به پيشگاه حضرت حق است، و از چيزهائى است كه مى‏تواند آدمى را از چنگ شيطان نجات بخشد، و از انواع بيماريهاى ظاهرى و باطنى برهاند، و مخصوصا درس مقاومت و مبارزه را عملا ياد آدمى دهد، مخصوصا روزه است كه از امتيازات بخصوص برخوردار است، كه پاداش آن فقط به خداوند بزرگ برگزار شده است. كه اميرالمؤمنين(عليه السلام) درجائى ديگر مى‏فرمايد:«و الصيام ابتلاء لاخلاص الخلق‏»