نزدیکی های نماز مغرب بود، حول و حوش یک ساعت مانده . سواراتوبوس شده بودیم و منتظر تا به حرکت در آید. یک ربع بعد ماشین حرکت کرد. هنوز چند دقیقه ای از حرکت نگذشته بود که راننده برای رفاه حال مسافران، سیستم صوتی خود رو را روشن کرد!

خواننده های آنطرف آبی ، اعم از ترکی و فارسی شروع به خواندن کرده بودند که سر و کله خواننده های زن نیز به وسط آمد.از همان ابتدا خواستم تذکر بدهم که یا خاموش کند یا موسیقی مجاز بگذارد. هرچه فکر کردم روش درستی به ذهنم نرسید. از واکنش راننده و برخی مسافران موافق او نیز نگران بودم به ویژه اینکه همسرم نیز همراهم بود.

با نزدیک شدن به اوقات نماز نیز بر حساسیتم اضافه شد وخدا خدا می کردم تا راه حلی جلوی پایم بگذارد. در همین فکر و خیال بودم که شماره تماس روی شیشه ، نظرم را جلب کرد و کنارش نوشته بود« دربست » . به ذهنم رسید که این شماره راننده است ، پس بهتر است پیامکی برایش ارسال کنم. متنی به این مضمون ارسال کردم: « سلام آقای راننده خداقوت ، خسته نباشی ، در لحظات روحانی نماز مغرب هستیم بهتر نیست ضبط را خاموش نمایید؟»

چند ثانیه ای طول نکشید که صدای تلفن همراه آقای راننده بلند شد؛آن را برداشت و پیام را خواند و بدون هیچ عکس العملی ، ضبط را خاموش کرد و دیگر تا پایان مسیر ، روشن نکرد.

این عمل بود سر کار حسین

در جهان عز و افتخار حسین

نیست از این فریضه ای برتر

امر به معروف و نهی از منکر

امربه معروف و نهی ازمنکر یک واجب است که رودربایستی و خجالت بر نمی دارد.ما گفتیم اگر دیدید کسی مرتکب خلافی می شود، امر کنید به معروف و  نهی کنید از منکر. یعنی به زبان بگویید. نگفتیم مشت و سلاح و قوت به کار ببرید. این ها لازم نیست . خدای متعال که این واجب را بر ما مسلمانان نازل فرموده است، خودش می داند مصلحت چگونه است . ما هم تا حدودی حکم و مصالح الهی را درک می کنیم.        «بزرگترین »حربه در مقابل گناهکار گفتن و تکرار است . اینکه یک نفر بگوید اما ده نفر ساکت بنشینند و تماشا کنند ، نمی شود. اگر یکی دچار ضعف نفس بشود، یکی خجالت بکشد و یکی بترسد ، اینکه نهی از منکر نخواهد شد.

اگر سه چیز در فرزند آدم نمی بود ، در برابر هیچ چیز سر تسلیم فرو نمی آورد ، فقر ، بیماری ، مرگ .

از امام حسین (علیه السلام ) پرسیدند چرا این قدر از خدا می ترسی ؟

جواب دادند: روز قیامت کسی در امان نیست ، مگر آن که در دنیا ، خوف خدا را در دل داشته باشد.

1- آیا می دانید که بر اساس توافقنامه ژنو تمام تحریم های دغیر هسته ای آمریکا ، اتحادیه اروپا و قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل از ابتدا تا کنون بدون هیچ کاهشی به قوت تمام پا بر جا خواهند ماند؟براساس اظهارنظر اومباما فقط 5 درصد تحریم ها تا کنون تعلیق شده که آن هم قابل بازگشت است.

2- آیا می دانید که بر اساس توافقنامه ژنو دیگر عملا معاهده علم گسترش (npt)  برای ایران مرده است؟ معاهد ه ای که به ما قانونا حق می داد به صورت نا محدود از انژی هسته ای برای مقاصد صلح آمیز استفاده کنیم. آیا می دانید با مردن معاهده  عدم گسترش (npt)عملا برای چرخیدن حتی 1 سانتتریفیوژژنیز باید رضایت آمریکایی ها را جلب کنیم؟

3- آیا می دانید که بر اساس گام های میانی توافقنامه ژنو ، ایران ملزم است که تمامی قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل را به نتیجه رضایت بخش آمریکا و اروپاییان برساند؟ آیا با مفاد قطعنامه ها آشنا هستی ؟

4-آیا می دانید که ایران در طول 10 سال گذشته ، همیشه قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل را غیر قانونی و ظالمانه اعلام می کرد و از انجام مفاد آن سرباز می زد، اما بر اساس توافقنامه ژنو همه مفاد آن را قانونی و لازم الاجرا اعلام کرده است؟

5- آیا می دانید یکی از مواردی که بر اساس قطعنامه های شورای انیتت می بایست بر چیده شود، موشک های  دوربرد ایران است؟

6- آیا می دانید در مذکرات گام نهایی ، که هم اکنون در حال انجام است ، دولت پذیرفته است که در مورد موشک های دوربرد ایران، نظر  مساعد آمریکا یعنی تامین امنیت صد در صدی رژیم صهیونیستی؟

7- آیا می دانید که بر اساس معاهده عدم گسترش (npt) یکی از  حقوق مسلم ایران داشتن راکتور آب سنگین برای مصارف صلح آمیز  می باشد.

8- آیا می دانید یکی از خواسته های گستاخانه آمریکا در مذکرات گام نهایی ، تعطیلی کامل راکتور آب سنگین اراک است ؟ و ایران در آینده نزدیک - با انقضا ، عمر مفید راکتور تهران - برای تولید رادیوداروی نزدیک به 1 میلیون بیمار سرطانی خود و.. نیاز ضروری به راکتوراراک دارد؟

9-  آیامی دانید بر اساس توافقنامه ژنو ایران پذیرفته است که راکتور اراک برای آمریکا جای « نگرانی»  دارد؟تصور می کنید « نگرانی» آمریکا چگونه برطرف می گردد؟ آیا می دانید که مقامات آمریکایی به صراحت از برچیدن کامل راکتواراک سخن می گویند؟

عده ای از افرادی که دنبال پیدا کردن نقص و اشکال از عملکرد امامان می باشند، در شبکه ها طرح می کنند که اگر امام حسین (علیه السلام ) عالم برشهادتش بود، چرا به طرف کربلا رفت؟ چنان چه صدمه رساندن خود از محرمات است.

پاسخ: یکی از شبهاتی که ممکن است ذهن خواننده یا شنونده روضه امام حسین (علیه السلام ) را به خود مشغول کند،این است که امام حسین (علیه السلام ) با این کار خود را به هلاکتی انداخته اند که خداوند در قرآن با آیه « ولا تلقوا بایدیکم الی التهلکه » خود را با دست هایتان به هلاکت نیندازید، نهی کرده است وانجام این کار ، خودکشی است.

چطور ممکن است امام حسین (علیه السلام ) که فرزند رسول گرامی اسلام و امیرالمومنین (علیه السلام ) هستند و با دین اسلام آشنایی کامل دارند چنین کاری کرده باشند؟

برای رسیدن به جواب از این شبهه مقدمه ای را در مورد معنای آیه « هلاکت » اشاره می نماییم تا معنی هلاکت حرام مشخص شود، تا بعد ببینم که آیا این عنوان در مورد قیام بزرگ امام حسین (علیه السلام ) صدق می کند یا خیر.

خداوند در قرآن می فرماید: « و انفقوا فی سبیل الله و لاتلقوا بایدیکم الی التهلکه و احسنوا ان الله یحب المحسنین » در راه خدا انفاق کنید و خود را با دست هایتان به هلاکت نیندازید و نیکی کنید که خداوند نیکوکاران را دوست دارد.

« تهلکه » در این آیه به معنای هلاکت است و مقصود از آن به معنای هلاکت است و مقصود از آن هرکاری است که انجام آن به انسان ضرر بزرگی بزند که تحمل آن در حالت عادی ممکن نیست مانند فقر یا مریضی یا مرگ.

این آیه کریمه در ابتدا به انفاق در راه خدا، یعنی فداکاری در راه وی و بخشش در طریقی که او می پسندد دعوت و پس از آن از انداختن خود در هلاکت منع می نماید. پس مراد از هلاکت در این آیه ، هلاکتی است که از ترک فداکاری و از خود گذشتگی در راه خدا نشات می گیرد.

سپس می فرماید: «ونیکی کنید» یعنی با فداکاری و از خود گذشتگی در راه خدا از نیکوکاران باشید، پر واضح است که هر نوع فداکاری ، فداکاری نیکو نمی باشد و هر بخششی محبوب و پسند یده درگاه خداوند نیست، زیرا چنین بود باید فداکاری های دیوانگان و نادانان نیز ، در نزد خداوند پسندیده باشد.

فداکاری و از جان گذشتگی مورد پسند خداوند شرایطی دارد که مهم ترین آن ، این دو شرط است:

1- فداکاری و از خودگذشتگی در راه و هدفی باشد که عقلای عالم آن را می پسندند و گرنه اگر از محدوده عقل خارج شده و داخل در اعمال جنون آمیز یا نا خود آگاه شود، مورد پسند خداوند نخواهد بود.

2- آن چه در راه او هدیه می شود از نظر ارزش، از خود هدیه ، دارای برتری و فضیلت باشد، مانند گذشتن از مال برای به دست آوردن علم یا سلامتی و یا قربانی کردن حیوانی برای تامین نیاز غذایی انسان.در یک کلام ، هرچه هدف والاتر باشد فداکاری در راه آن برتر و کامل تر است.

این دو مطلب ، دو شرط اساسی از شروطی هستند که باید در هر بخشش و انفاق و فداکاری رعایت شود تا آن فداکاری نیکو بوده و در راه خدا به حساب آید.

با این مقدمه ، به خوبی مشخص می شود که قیام امام حسین (علیه السلام ) به طور کامل در راه خدا بوده است ، زیرا این دو شرط را به نحو کامل داشته است ، بنابراین تمام فداکاری هایی که آن حضرت در روز عاشورا انجام داده اند، در راه خدا و مورد رضایت الله بوده است.

خلاصه اینکه ، آیه هلاکت ( یا هردلیلی که خود کشی را حرام می کند) شامل هرگونه به خطر انداختن خود نمی شودو قربانی کردن جان و مال را اگر برای هدفی بزرگ و شریف- مثل آن قیام جاودان امام حسین (علیه السلام ) باشد، حرام نمی کند؛ چون در فداکاری های حضرت شروط فداکاری شریف و از خود گذشتگی مقدس به بهترین نحو موجود است. اگر فداکاری امام حسین (علیه السلام ) در روز عاشورا نبود، اسلام ، قرآن و هرآن چه پیامبران در طول تاریخ آورده بودند، در زیر آواربدعت ها ، سیاه مایی ها و انحرافاتی که خلفای پیشین به وجود آورده بودند دفن می شد و اثری از آن باقی نمی ماند، همان طور که ادیان گذشته در زیر این رسوبات مدفون شد و اثر درستی از ان ها بر جای نماند.

پس قیام امام  حسین (علیه السلام ) هم عقلایی است و هم هدفی که آن حضرت دارد، از دادن جان و مال و فرزند و در یک کلمه تمام هستی ، با ارزش است.

برادران و فرزندان حضرت و فرزندان عبدالله بن جعفر ( پسران حضرت زینب (علیه السلام ) به امام عرض کردند: ما برای چه از تو دست برداریم؟ برای این که بعد از تو زنده بمانیم؟ خدا نکند که هرگز چنین روزی را ببینی . ابتدا عباس بن علی (علیه السلام ) این سخن را گفت و سپس دیگران از او پیروی کردند.

امام (علیه السلام ) نگاهی به فرزندان عقیل نمود و فرمود: کشته شدن پدراتان برای شما کافی است ، بروید که من شما را اذن دادم.

در این هنگام برادران و همه خانواده امام به سخن در آمدند و گفتند ای فرزند رسول خدا در این صورت مردم به ما چه می گویند  و ما چه می توانیم به مردم بگوییم؟ بگوییم رئیس و بزرگ و سالار و امام خود،پسر دختر پیامبرمان را در دست دشمن رها کردیم و با او به طرف دشمن تیری رها نکردیم و نیزه و شمشیری علیه دشمن به کار نبردیم؟! نه به خداسوگند، ای  فرزند رسول خدا  که هرگز تو را ترک نخواهیم کرد، بلکه جان خود را فدای تو سازیم و در کنار تو بجنگیم تا کشته شویم، و هرجا که روی کنیم با تو باشیم، خدا زندگی پس از تو را زشت گرداند.

سپس مسلم بن عوسجه برخاست و عرض کرد: آیا در حالی که این دشمنان گرداگرد تو را گرفته اند ما تورا این چنین رها کرده و از حضرتت جدا گردیم ؟ نه ! به خدا قسم ، خداوند هرگز روزی را نیاورد که من چنین کاری بکنم! تا آن که نیزه ام را در سینه دشمناتتن بشکنم وتا زمانی که قبضه شمشیرم را در دست دارم آنها را مورد ضربات خود قرار خواهم داد، حتی اگر سلاحی به دست نداشته باشم با پرتاب سنگ به جنگ ایشان خواهم رفت، و هرگز از تو جدا نشوم تا در رکاب تو کشته شوم.

سپس زهیر بن قین برخاست و گفت ای فرزند رسول خدا! سوگند به خدا دوست داشتم که هزار بار در راه تو کشته می شدم و زنده می گردیدم تا خداوند به سبب این جان نثاری ، کشته شدن را از وجود نازنین تو و این برادران و فرزندان و خاندان جوانت دفع نماید.

مضمون «زیارت عاشورا » گواه و روشن کننده عظمت آن است، مخصوصاً وقتی آن چه درسند زیارت از صفوان از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده زیارت عاشورا را بخوان و در خواندن آن استمرار داشته باش ، من به خواننده آن چند چیز را تضمین می کنم :

1- زیارت وی پذیرفته می شود.

2- تلاش ایشان مورد سپاس قرار می گیرد.

3- سلام او بدون مانعی به امام (علیه السیلام ) می رسد، و حاجت وی از جانب خداوندمتعال برآورده می شود و با دست خالی باز نخواهد گشت.

ای صفوان ! این را با ضمانتی  از پدرم ، و پدرم از امیر المومنین (علیه السلام ) و امیر المومنین از حضرت رسول (صلی الله علیه وآله ) و رسول خدا از جبرئیل و جبرئیل  از خداوند عزوجل دریافت نموده ، هریک از آن ها این زیارت را با این ضمانت تضمین نمودند.و به قداست خداوند سوگند، هرکس امام حسین (علیه السلام ) را با این زیارت از نزدیک و یا از دور زیارت کند حاجتش هرچه باشد بر آورده می شود.