می گویند: فضل کندی را بعد از وفاتش در خواب دیدند، از او پرسیدند ، که پروردگار متعال با تو چه کرد؟

گفت : خداوند متعال مرا بخشید و گرامی داشت ، به خاطر آن عملی که از این دو انگشتم ( یعنی سبابه و ابها م ) صادر شده بود مرا بخشیدید. گفتند: آن عمل چه بود  که سبب کرامت تو شده ؟ گفت : به خاطر زیاد نوشتن « الهم صل علی محمد و آل محمد »

بنشست بارش رحمت ، غبای کوی محمد ( صلی الله علیه وآله )

وضو گرفت صبا ، تا رود به سوی محمد (صلی الله علیه و آله )

خدا به شآن پیمبر که ضالا فهدی گفت

بیافت گمشده اش را بشر ، به کوی محمد ( صلی الله علیه و آله )

« داستانهایی از صلوات بر محمد و آل محمد ص 47»

استاد مجاهدی نقل کرده اند : آقای محمد آزادگان از شعرای با اخلاص این زمانه است و منحصر بسیاری از بزرگان را نیزدرک کرده است . ایشان می گفتند: به هر کاری که دست می زنم و به هر شغلی که روی می آورم ، ادامه پیدا نمی کندو زندگی ام سامان نمی گیرد. شنید ه ام که به زودی عازم مشهدالرضا (علیه السلام ) هستید، التماس دعای مخصوص دارم.ضمناً در این سفر آقای مجتهدی را هم اگر دیدید از ایشان بپرسد: گیر کار من کجاست؟ و چه کنم که از این وضع نابسامان رهایی پیدا کنم ؟ در آن سفر، توفیق دو ماه اقامت در مشهد نصیبم شد و با عنایت حضرت ثامن الائمه (علیه السلام ) روزی نبود که به محضر آقای مجتهدی شرفیاب نشوم. و از زیارت ایشان حظ معنوی نبرم . روز آخر به هنگام خداحافظی آقای مجتهدی فرمودند: قراموش کردید که پیام دوست شاعرتان را به من بگویید! عرض کردم : در محضر شما اغلب اوقات ، خودم را هم فراموش می کنم ! و بعد پیام آقای آزادگان را با ایشان در میان گذاشتم فرمودند: آقا جان ! ایشان آدم با صفایی هستند و در هر کتابی که ذکری پیدا می کنند به آن مشغول می شوند، مدتی است هم به گفتن ذکر « لا العه الا الله » سرگرم شده اند! این ذکر خاص کملین است و اثرش ذاین است که همه تعلق ها و دلبستگی ها را از انسان می گیرد! چند صباحی است که شغل او را هدف قرار داده اند و اگر به این ذکر ادامه دهند تمام چیزهایی را که تعلق خاطر دارند از ایشان خواهند گرفت: از قول من به ایشان بگویید: فوراً ذکر « لااله الا الله » را قطع کند و به ذکر صلوات بپردازد. در ذکر صلوات برکت های مادی و معنوی زیادی است هم کار دنیای آدمی را سامان می دهد هم سیر اخروی او را .

هنگامی که به قم بازگشتم ، آقای آزادگان به دیدارم آمد آن چه را که از آقای مجتهدی شنیده بودم برای او نقل کردم گفت: درست فر موده اند ، مدتی است که به گفتن « لا اله الا الله » مشغولم و نمی دانستم که این ذکر چنین آثاری هم دارد. از این پس به ذکر صلوات می پردازم تا ببینم چه می شود؟ پس از گذشت چند روزی ، آقای آزادگان به عنوان حسابدار یکی از فروشگاه های عمده نساجی در قم مشغول به کار شد و سالها در همان سمت انجام وظیفه کرد تا باز نشسته شد.

«درمان باصلوات ص 16»

«لئو تولستوی »

شکی نیست که محمد از مردان بزرگ و مصلحتی است که به حقیقت خدمت بزرگی به بشر کرده است.

« واشنگتن ایرونیگ »

او سریع الانتقال و دارای حافظه قوی ، دیدی بلند و استعدادی سرشار بود.

«ژان ژاک روسو »

حضرت محمد پیامبر اسلام نظریه بهتری داشت و توانست سیستم سیاسی خود را به خوبی متحد سازد.

«کارال ماکس »

حقیقت انکار ناپذیر این است که محمد مبعوث شد تا رسالتی که خلاصه رسالات سابق و مافوق آنها بود برای عالم بیاورد.

« ویل دورانت »

محمد پیغمبری بزرگ و موحد کامل بود که مانند نداشت و برای اصلاح بشر مبعوث شد.

«جهان را حق به عشقش آفریده

وجودش کل هستی را ندیده

بگویم از مه روی محمد (ص)

کسی زیباتر از او ندیده »

اینجا ، در پیچ هفتم آسمان ، ایستادن بر درگاه بهشت ، هزار قبیله عاشق از ملائک ، انتظار تو را می کشند ، عروس نیک سرشت مهر گستر ، دامان سپید بخت خویش را ، از این سرای خاکیان برکش و قدم در محله  افلاکیان بگذار.

ازداغ امام عسکری دلها شکسته

در ماتم بابای خود مهدی نشسته

گرد مصیبت چهره عالم گرفته

زهرا زداغ لاله اش ماتم گرفته

« ما برالله نسمه خیر من محمد»

« خداوند انسانی بهتر از محمد نیافریده است »

« منتخب میزان الحکمه ح 6041»

جبر ئیل نزدم آمد و عرض کرد: یا رسول  الله ، خداوند هدیه ای برایت فرستاده است . گفتم :  چیست ؟ گفت :  صبر و بهتر از آن . گفتم : آن چیست ؟ گفت : : راضی بودن  به قضا و قدر الهی و بهتر از آن گفتم : آن چیست ؟ گفت : زهد و بهتر از آن . گفتم : آن چیست ؟ گفت: اخلاص و بهتر از آن . گفتم : آن دیگر چیست؟ گفت: یقین و بهتر از آن . گفتم : آن دیگری چیست ای جبریل ؟ گفت: نردبان آن توکل بر خداست. گفتم :  توکل بر خدا به چه معناست ؟ گفت : دانستن اینکه مخلوق هرگز نمی تواند ضر بزند و سود برساند ، نمی تواند ببخشد یا منع کند. توکل ناامید بودن از مخلوق است. هرگاه بنده این گونه باشد جز برای خدا کاری نمی کند، به غیر از خدا امید نمی بندد و از او نمی ترسد و به احدی جز خدا طمع نمی ورزد . این معنی توکل است.

«سنن النبی  علامه طباطبایی ص 27»