«آب هر چند کم هم که باشد وقتی از بالا به پایین می آید و افتادگی می کند ، چقدر زیبا می شود و چه سر و صدایی بخصوص در دل شب پیدا می کند ،، و اساساً وقتی به سنگی برخورد می کند رو سفید می شود ، و حالا اگر این آب بسیار و عظیم باشد ، آبشار شده و تماشایی می شود و از دور و نزدیک به نظاره آن می آیند.»

«سید الشهدا (علیه السلام ) اتب حیات است و از سویی هم عظیم و بزرگ ، و البته در برابر خدا ، افتاده و خاضع ، و در روز عاشورا اوج افتادگی را از خود به نشان دادو چه سرو صدایی در شب دنیا پیدا کرده و چه شکوه و عظمتی ، چون با یک دنیا افتادگی و خضوع می گفت : « حوید مک ببابک»  خدایا خدمت گذار کوچک تو بر آستان توست ، یعنی خود را کوچک می دید.

یکی از درس های بزرگ عاشورا این است که اگر خودت را کوچک  دیدی بزرگ می شوی و اگر بزرگ دیدی کوچک می شوی.»