1- آمرزش گناهان: توبه در حال اعتکاف موجب غفران الهی و ورود در صف نیکان است. زیرا: « اعتکاف از روی ایمان و یقین، باعث مغفرت او می شود.»

2- نزدیکی به خدا: اعتکاف، موجب نیل به قرب الهی است؛ یعنی همان فلاح و رستگاری که انسان به وسیله عبادت آن را می جوید. در حدیث معراج، خداوند از پیامبر خود سوال می کند: ای احمد آیا می دانی در چه هنگام بنده به قرب من نایل می شود؟ وبعد در جوابش می گوید: زمانی که گرسنه یا در حال سجده باشد. در جای دیگری در همین حدیث شریف می پرسد: آیا از آثار گرسنگی وسکوت و خلوت مطلع هستی؟ سپس جواب می دهد که یکی از آثار آن، تقرب بنده به سوی من (خدا) است. گرسنگی، سجده، سکوت از غیر کلام خدا و خلوت، همگی در اعتکاف جمع هستند وبا این اعمال به خدای سبحان تقرب می جویند.

3- دوری از آتش جهنم: در حدیثی آمده است که: « هرکس یک روز رابه نیت قرب خدا اعتکاف کند، خداوند بین او وآتش سه خندق و سد ایجاد می کند.»

4- تحصیل بهشت: از جمله آثار عبادت، رسیدن به بهشت وبهره مندی از نعمت های آن است . بی شک اگر معتکف بتواند در ایام اعتکاف آن گونه که باید رفتار نماید و رضایت حق تعالی را جلب کند؛ به درجاتی که برای مؤمنان در نظر گرفته شده خواهد رسید.

خداوند در قرآن می فرماید: « خداوند به مؤمنین و مؤمنات وعده بهشتی را داد که در زیر آن نهرها جاری است آنان در بهشت و درخانه های پاک در بهشت عدن جاوندانه اند، رضوان و رضایت خدا بالاتر از بهشت است و آن فوز عظیم است.» ( توبه/72)