فاطمه مادر داوودپسر زاده امام حسن مجتبی و مادر رضایی امام صادق (علیه السلام ) روایت کرده است که منصور دوانقی لشکری به مدینه فرستاد و با محمد بن عبدالله بن حسن مثنی جنگید و او ابراهیم  را با تعدادی از سادات دستگیر و اسیر کردند و به بندکشیده بودند و فرزند من داوود در میان آنها بود که او را از مدینه به بغداد منتقل نمودند و به سیاه چاه زندان انداختند.

این حادثه روح مادر را نگران و غمگین کرد تا زمانی که شنید امام صادق (علیه السلام ) بیمار شده ، تصمیم گرفت که به دیدن حضرت برود بعد از دیدار احضرت سراغ داوود را گرفت ، مادر با شنیدن نام داوود اشک از چشمانش سرازیر گردید حضرت با مشاهده وضع نگران کننده او سوال کرد چرا تا کنون از دعای استفتاح غفلت کرده ای ؟ مگر نمیدانی به وسیله این دعا آسمان گشوده می شود و فرشتگان الهی دعا کننده را مژده اجابت  می دهند ، هیچ حاجتمندی و درد مندی و دعا کننده ای مأیوس نمی شود و خداوند با این دعا بهشت قرار داده است. مادر داوود با شنیدن چنین مژده مشتاق شد که آداب آن فرا گیرد .و چنین شد که  امام صادق (علیه السلام ) به شرح اعمال ام داوود که در نیمه ماه رجب پرداختند.