سوالی که مطرح می باشدآن است که فرق بین کارشناس جسم با کارشناس روح چیست ؟

در پاسخ باید عرض کرد،دربیماری های جسمانی که انسان به پزشک مراجعه می کند، فقط یک ویژگی شرط است و آن هم «علم » است . یعنی همین که طبیب باشد و از نظر علمی مهارت داشته باشد،دیگر کافی است که برای معالجه بیماری جسمی به او مراجعه و اگر هم اشتباه  کند، حداکثر یک حیات مادی موقت ما را از بین برده است . اما این غیر بیماری های روحی است که در آنجا به هر کارشناسی نباید مراجعه کرد.

در کارشناس دینی غیر از مساله «علم »» دو قید دیگر هم شرط است ، یکی « عدالت و تقوا» است که همان ملکه پرهیزاز گناه و اتیان واجبات است و دیگری « تارک هوی بودن » است . این قید دوم همان چیزی است که ظاهراً یک مقداری پیچیدگی دارد.هواها و خواسته ها و تعلقات نفسانیه ما بر دوقسم هستند که یک قسم از آنها خواسته هایی است که از نظر فقهی نامشروع است - مثل اینکه شخصی بخواهد معصیتی انجام دهد یا واجبی را ترک کند - که ترک این قسم یعنی ترک هوای نا مشروع ، همان « عدالت و تقوا » است .اما قسم دیگر از هواهای نفسانیه ، هواهای مشروع است که امام خمینی (ره )؛ آن رامطرح می کنند و می فرمایند :بنابر احتیاط واجب ، مرجع  تقلید یا همان کارشناس روح باید « تارک هوای مشروع » هم باشد. چون همین هوای مشروع در دو بُعد بر یک فقیه امکان اثر گذاری دارد ،  اول بُعد استنباطی اش و دوم بُعد عملی اش لذا باید همین تعلقات نفسانیه مشروع را هم قطع کند.

سلوک عاشورایی  مجتبی تهرانی ص 148