زیارت جامعه کبیره دارای مضامین بسیار عالی و از زبان امه هادی (علیه السلام ) و در پاسخ به خواسته ی یکی از ارادتمندان اهل بیت (علیه السلام ) صادر شده ، اگر چه به شیوه خطابی و گفتاری است اما در حقیقت بیانگر مقام والای امامت است که از طرف امام معصوم (علیه السلام )بیان گردیده است .

معارف ناب اسلامی چیزی نیست که بتوان آن را از دید یک انسان عادی تفسیر کرد و به کنه آن واقعیعات رسید ، بلکه باید به مفسران واقعی یعنی آنان که به اصل و ریشه این معارف الهی رسیده اند، مراجعه کرد و از دریای بی کران آن سیراب شد.

زیارت جامعه کبیره را می توان «ارادتنامه » نامید.حضرت در این زیارت به بیش از دویست فضیلت و منقبت از اهل بیت (علیه السلام ) اشاره می کند که با در نظر گرفتن این فضیلت ها در کنار سایر معارف ، اهمیت این «عرفان نامه » آشکار می گردد.

اولین ویژگی این زیارت آن است که امام هادی (علیه السلام )  ما را با آداب سخن گفتن با امام آشنا می کند که نخست با سلام و درود بر آن امام شروع می شودو پس از برشمردن برخی مناقب و اوصاف او با جمله « و رحمت الله و برکاته »  به پایان رسد.

در این ارادتنامه امام هادی (علیه السلام ) ، به رابطه ی امامان (علیه السلام ) به خداوند اشاره کرده و به جایگاه خدا در نظر امامان معصوم پرداخته است.

امام هادی (علیه السلام ) به عملکرد معصومین در برابر دین خدا و اجرای تعهد و میثاقی که داشته اند اشاره می کند.

بیان دیگر امام هادی (علیه السلام ) این است که حق ، همراه امامان است و هرگز از آنان جداشدنی نیست و هرکه از آنان دور شود گمراه خواهد شد.

امام هادی (علیه السلام ) با اشاره به جایگاه رفیع امامان  در اسلام و مسلمانان تصریح می کند که آنان شاهراه و راه راست و گواهان در دین و آن امانتی هستند که حفظش برمردم واجب است.

در این زیارت امام هادی (علیه السلام ) با بیان شیرین به ما تعلیم می دهد که در محضر ائمه به فضل و رتبه و مقام رفیع و حق عظیمشان اعتراف کنیم.