محتاج سفره ات همه حتی کریم ها

خوردند دانه ازز کرمت یا کریم ها

هرصبح عطر کوی شما می وزد به ما

مستانه می وزد به دل ما نسیم ها

مست است دل زععهد الست و بربکم

ماسینه میزنیم در غم تو از قدیم

از قبر بی ضریح تو خورشید می دمد

ای جان فدای غربت کویت کلیم ها

بر خاک قبر تو همه تعظیم می کنند

بنگر دل به قامت قامت دونیم ها

با صادق است و باقر و سجاد هم جوار

«یا مجتبی » بقیع تو باشد حریم ها