حضرت خديجه(س) دختر خويلد بن اسد ، از زنان فداکار و با فضيلت اسلام، نخستين همسر رسول خدا(ص) و مادر فاطمه زهرا(س) است. وي با رسول خدا (ص) خويشاوندي نزديکي دارد و با سه واسطه در نسب، به قصي بن کلاب مي‌رسد که جد چهارم رسول خدا (ص) است. نام مادر حضرت خديجه، فاطمه دختر زائد، از تيره عامر بن لؤي است. نوفل (پدر ورقه)، حزام (پدر حکيم و از اصحاب رسول خدا) و عوام (پدر زبير)، از اشخاص سرشناس قريش، همگي برادران خديجه هستند.

حضرت خديجه پانزده سال پيش از عام‌الفيل، در مکه متولد شد. در دوران جواني با تجارت و بازرگاني، از نظر مادي جزو ثروت‌مندترين افراد قريش شد  و چون خود را به درجه‌اي از کمال و پاکي رسيد که به او لقب «طاهره» دادند.  بعد از اسلام نيز به عنوان نخستين «أمّ المؤمنين» در قرآن مورد توجه قرار گرفت.

حضرت ابوطالب(ع) به هنگام خواندن خطبه عقد ازدواج پيامبر و حضرت خديجه (ع) که حدود 15سال قبل از بعثت اتفاق افتاد، جناب خديجه را چنين توصيف کرده است:

 همانا خديجه، بانويي کامل، پرميمنت و مبارک و زيبنده است؛ بانويي که ساحتش از هر ننگ و بدنامي دور بوده، باشخصيت و آبرومند است.»

محمد بن عمر بن واقد، از نفيسه دختر منيه (از زنان هم‌عصر حضرت خديجه(ع)) نقل مي‌کند:

«خديجه، دختر خويلد بن اسد بن عبدالعزّي بن قصيّ، بانويي خردمند، دورانديش و والاگهر بود. خداوند متعال براي او خير و کرامت اراده نمود. خديجه از نظر نسب، شرف و ثروت، برگزيده‌ترين زن قريش بود. تمام مردان قريش در آرزوي ازدواج با او بودند و براي اين منظور، از او خواستگاري کرده و (حتي) حاضر بودند، مهريه‌اي سنگين بپردازند.»