روزهای پایانی هر سال در بسیاری از خانواده ها با سنت نیکو و پسندیده ای همراه است ، سنت نظافت و خانه تکانی ، در این روزها گرد و غبار از قسمت های مختلف منزل برگرفته می شود، به ویژه بخش هایی که چند ماه یا یک سال نظافت نشده است ، این کارها که بارها در زندگی ما اتفاق افتاده و می افتد مانند بسیاری از کارها و حوادث دیگر برای ما امری عادی شده و به همین جهت به سادگی از کنار آن می گذریم ، در حالی که درس ها و عبرت های بسیار مهم و لطیفی در آن نهفته است.

در بسیاری از خانه ها در نگا اول به نظر می رسد دیوارها و فرش ها و… نیاز چندانی به نظافت ندارد و چه بساچنین پنداشته شود. اما همین که اهل خانه دست به کار شوند و گوشه ای از دیوار را تمیز کنند ، تیرگی و چرگی دیگر قسمت ها خود را نشان می دهد و معلوم می شود کار سنگینی در پیش است.

حال دل آدمی نیز چنین  است ، وقتی سخن از توبه و استغفار و اصلاح عیوب خود پیش می آید ، چه بسا در نگاه اول انسان خود را بی گناه  و کم عیب پندارد و کاستی و نقص را فقط در دیگران ببنید. اما اگر همتی کرده و با نور لطف الهی به صفحه دل خود نظری افکند و دست به کار اصلاح خود شودتازه می فهمد که چقدر آلوده شده و چه راه طولانی ای تا ریشه کن شدن صفات زشت و اصلاح اعمال در پیش دارد.

آنان که با عمل به توصیه های بزرگان راه رفته و به مقصد رسیده ، پیوسته از قلب و آنچه به آن وارد می شود مراقبت می کنند و اگر لغزشی هم از آنان سر زد بی درنگ به جبران آن و آمرزش خواهی از درگاه الهی می پردازد