دو ملک الهی با هم سخن می گویند :که ای کاش مردم خلق نمی شدند! حال که خلق شده اند، بدانند برای چه خلق شده اند، به دانسته های خودشان عمل کنند. حال که عمل به دانستنی های شان نمی کنند، از بدی هایی که کرده اند، توبه کنند.اول قدم ، توبه است.

یکی از شرایط توبه ، اخلاص باطن و سریره است. باید خالصاً و مخلصاً بیاییدوسط. ازدیگر شرایط توبه ، معرفت است ، یعنی  ببینم که پروردگاری دارم چقدر به من مهربان است . بدانم که چه پروردگاری دارم . توبه نصوح یعنی اینکه من با قصد و یقین و قاطعیت از معصیت صرف نظر بکنم و قصد برگشت به گناه نداشته باشم. حضرت علی (علیه السلام ) فرمودند: چنین کسی نداریم که دوباره به گناه مبتلا نشود، انسان در معرض حوادث است ، شاید دوباره  گرفتار معصیت شود.ولی  باید تصمیم قاطعانه در توبه بگیرد.وقتی توبه کننده تصمیم قاطع گرفت ؛ پروردگارآن دو ملک مامور ثبت اعمال انسان را احضار می فرماید و گناهان توبه کننده را از یاد ملکین می برد.به  اعضا و جوارح هم خطاب تکوینی می شود که حق نداریدعلیه این بنده شهادت بدهید. به زمین هم خطاب می رسد که باید از شهادت علیه این بنده توبه کننده خوداری بکنی . خدای ما چنین است.