«سنبل الطیب» دارای بویی مطبوع است و گربه بوی این گیاه را ازدور تشخیص داده به طرف آن می رود و در آن به جست وخیرمی پردازد و از بوی آن مست می شود.

گل های سنبل الطیب به رنگ سفید یا صورتی و به صورت خوشه ای است.قسمت مورد استفاده این گیاه ریشه آن است و از ریشه گیاهی که بیش از سه سال عمر دارد استفاده می شود.سنبل الطیب پس از خشک شدن به رنگ قهوه ای در می آید.طعم آن تلخخخخ ولی خوشبو و معطر است. عطر آن پس از خشک شدن  بیشتر می شود.

آار دارویی ریشه تازه آن سه برابر خشک شده آن است. سنبل الطیب باید در حرارت کم خشک شودو در حرارت بالا تمام اثر دارویی آن از بین می رود. ریشه سنبل الطیب از نظر طب قدیم  ایران گرم و خشک و خواص مهم آن بدین شرح است : ضد تشنج ، رفع ناراحتی های عصبی  و هیستری ، ضد اسپاسم و آرامشبخش و تب بر است ودر معالجه صرع اثر مفید دارد.این گیاه بی خوابی را درمان می کند و ضد کرم معده و روده است. گاز معده را از بین می برد. ضد هیجان است و میگرن را برطرف می کند. سر دردهای ناشی از سیگار کشیدن و مصرف الکل را رفع می کند و در برطرف کردن درد سیاتیک موثر است. درد معده را برطرف می کند. سکسکه مداوم را از بین می بردو نیروی جنسی را تقویت می کند.همچنین ترشح ادار را زیاد می کندو درد سینه را برطرف می سازد. استف راغ را برطرف می کند. دهان راخوشبو می کند. و در معالجه مرض قند موثر است.

برای تهیه گرد سنبل الطیب ریشه سنبل الطیب را خرد کرده و در حرارت 40 درجه خشک کنید. سپس آن را آسیاب کنید و از الک ریز رد کنید . این گرد به عنوان ضد تشنج به کار می رود. مقدار مصرف آن 5 الی 10 گرم در روز است.