چشم دل با ز كن كه جا ن بيني                                        آنچه نا ديدني است آن بيني

با ذكر«يا رسول الله » زمزمه كنان وارد  مسجد شدم ،  نگاه كن زيرپاهايت سنگ هاي سفيد مرمر كه براي ابراز وجود سرنهاده اند برتيغ برنده سنگ بران كه آنان را صيقل دهند كه هركس با ديدن آنها به خاطر ظرافت كار به وجد مي آيد. ستون هاي بلند كه پايين آن رنگ طلايي و بقيه سفيد كه مظهر آن است كه زيباترين رنگ را كه داشته باشي ؛منتهاي شكوه ؛ نور و سفيدي است ، آويزهاي دايره شكل ، به قشنگ ترين و ظرافت ترين مهارتهاي بشري كه سمبل آن است كه اگربشر در دايره توحيد نچرخد در گمراهي فروخواهد رفت.قفسه هاي مملو ازقرآن كريم ، معجزه جاويد نبوي در اقسام كوچك و بزرك به رشته تحرير در آمده است،تمام ظرافتها و فضايل يك جا به گرد هم آمدند زيرا كه اينجاخورشيد عالم تاب اسلام حضور دارد.خاطرات 1400سال قبل حضور پيامبر (ص) را بر صفحه  قلب هر زائري تداعي lمي شود ، حضور ملكوتي بهترين و مقرب ترين ملك الهي « جبريل امين » را كه آيات قرآن را در هاله هايي از نور كه منقش به رسالت نبوي بود به اذن الهي  چه زيبا و با شكوه به محضرش عرضه مي كند.

اينجا قطعه اي از بهشت است، اي نفس ديده بصيرت بگشا و به حقيقت جلو ه اي از بهشت برين را مشاهده كن.اينجا اقيانوس عرفان و معنويت كه رنگش نيايش و خلوص است. اينجا سير صعودي به عرش الهيست ،اينجا  محل عرضه نجواهاي  عاشقانه نبوي به محضر معبود است .الهي چه با شكوه و زيباست حضور درساحت رحمه العالمن ، ما را ياري كن كه لياقت حضور در محضرش را به معناي واقعي در يابيم .