ماه ذی الحجه برای خودسازی خيلی مهم است ماه، ماه دعا است، ماه راز و نياز با خدا است و يک قدری بيشتر نه فقط روز عرفه، نه فقط دهه اول اصلاً اين ماه، ماه دعا، ماه رابطه، ماه خودسازی است . در يک کلام (به قول بزرگان و عارفان )می توان گفت که می توان در اين ماه راه صد ساله را يک ماهه طی نمود .

فضيلت ماه ذی الحجّه

ماه «ذی الحجّه»، آخرين ماه «سال هجری قمري» است و ماهی است بسيار پربرکت . بزرگان دين هنگامی که اين ماه وارد می شد، اهمّيّت ويژه ای به عبادت در آن می دادند. مخصوصاً در دهه اوّل اين ماه .

در بعضی از روايات آمده است، شب های دهگانه ای که قرآن در سوره «والفجر و ليال عشر» به آن سوگند ياد کرده است، شب های دهه اوّل اين ماه شريف است،و اين سوگند به خاطر عظمت آن است .

روزه گرفتن در نُه روز اوّل. در روايتی از امام موسی کاظم(عليه السلام) نقل شده است که هر کس نُه روز اوّل ذی الحجّه را روزه بدارد، خداوند ثواب روزه تمام عمر را برای او می نويسد

در حديثی از رسول خدا(صلی الله عليه وآله) می خوانيم که عبادت و کار نيک در هيچ ايّامی به اندازه اين ايّام (ده روز اوّل ماه ذی الحجّه) فضيلت ندارد

وجود دو «عيد» مهمّ اسلامی عيد قربان (عيد اضحی) و عيد غدير (عيد ولايت) و روز « عرفه» و خاطره دعای عجيب و بسيار گرانبهای امام حسين(عليه السلام) در عرفات، شکوه و عظمت خاصّی به اين ماه بخشيده، و سزاوار است همه مؤمنان (مخصوصاً جوانان پاکدل ) از فضای آکنده از معنويّت اين ماه غافل نشوند و در خودسازی و تهذيب نفس بکوشند که به پيشرفت های مهمّی نائل می شوند .