معنای همگانی احکام با زمان ومکان !

نقش داشتن زمان و مکان در احکام ( وجود مسائل مستحدثه ) به این معنا نیست که این حوادث در اسلام ، احکام و قوانینی ندارند، بلکه تمام این حوادث تحت کلیات و اصول احکام اسلامی قرار دارند که متولی دین درهرعصر و زمان با شناخت دقیق از دوعنصر زمان و مکان ،احکام کلی را بر جزئیات تطبیق داده ،فروع را بر اصول بر می گرداند.

معنای نقش زمان و مکان در احکام ،  این نیست که متولی دین تابع هرگونه شرایط و اوضاع قرار گیرد و احکام و فقه اسلای را تسلیم تحولات جامعه کند،  بلکه باید رویدادها را در مسیر احکام اسلامی قرار داده ، با قوانین اسلام تطبیق کند.آیت الله مکارم شیرازی درباره نقش فقها ( متولیان دین در عصر غیبت ) می فرمایند: « نقش اصلی فقیه ، رویارویی با انحرافات و کجروی ها و دفاع از قوانین اسلامی  در برابر هجوم مذاهب و مکتب های فاسد و تلاش و فشار هوس بازان و هوس رانان است.»

بنابراین اگر صحبت از تاثیر گذاری زمان یا مکان در احکام می کنیم به معنای تبعیت احکام از شرایط زمان و مکان نیست ، تا اگر شرایط به نحوی ایجاب کند، حکمی بر خلاف احکام و قوانین قطعی اسلام صادر شود، آن حکم نیز الهی و اسلامی محسوب شود.

ادله اعتبار زمان و مکان در احکام !

احکام اجتماعی که در زندگی بشر وجود دارد، در اثر گذشت زمان و با تکامل فکر و اندیشه آدمی و نیز تغییراتی در نحوه زندگی ، دچار تغییر و دگرگونی شده ، و به انسان کمک می کند تا بتواند زندگی خود را در چارچوب حکم شرع اداره کند. « دین جدید درعصرظهورمحمد مهدی لطفی ص 209»