گلی که فصل خزان بردمید محسن بود

گلی که رنگ چمن را ندید، محسن بود

گل همیشه بهار علی که از بیداد

چو غنچه جامه به پیکر درید، محسن بود

کنار خانه زهرا یگانه سربازی

که شد به راه ولایت شهید، محسن بود

یگانه گوهر بحر ولایت و عصمت

که در صدف بد و در خون طپید، محسن بود

یگانه طفل شهیدی که در میان رحم

خطاب (ارجعی ) شنید، محسن بود

…

مهی که بود طلوع و غروب او توام

که بر نتافته شد ناپدید، محسن بود

« سید رضا موید»