مذاکرات هسته ای موضوع بحث ها، مصاحبه ها، یادداشتها و مناظره های متعددی بویژه در روزهای اخیر در محافل سیاسی و رسانه ای بوده است. عمده این مباحث بر نقد محتوای مذاکرات و نتایج ان که ممکن است در آینده نزدیک به شکل یک توافقنامه جامع به امضا برسد، معطوف بوده است. این نوشته درصدد نقد محتوای این مذاکرات نیست بلکه هدف نشان دادن جایگاه نظام جمهوری اسلامی در منظر بین المللی است که از متن و حاشیه فرایند مذاکره می توان بدست آورد.

این تحلیل به چهار نکته در بیان نشانه های اقتدار و ثبات جمهوری اسلامی در عرصه جهانی که از این مذاکرات قابل دریافت است استناد می کند:

1. شکل برگزاری این مذاکرات با هدف حل موضوع توانمندی هسته ای ایران، نشانگر اهمیت و توجهی است که دول قدرتمند جهانی نسبت به موقعیت مقتدرانه کشورمان داشته اند. امریکا و پنج قدرت برتر جهان در بالاترین سطح مقامات دیپلماتیک خود در یک دوره طولانی مدت، وقت و همت خود را بر رسیدن به یک راه حل دیپلماتیک متمرکز نمودند. مذاکرات مستقیم دو وزیر خارجه ایران و امریکا باضافه مذاکرات جانبی معاونین و مدیران وزارتخانه های دو طرف و حضور مسئولین مهم دولتی امریکا مانند وزیر انرژی و عضو ارشد شورای امنیت ملی امریکا بیانگر اهمیتی است که بویژه دولت ایالات متحده برای این موضوع قائل است. حجم مذاکرات نیز در نوع خود کم نظیر یا بی نظیر بوده است.

2. نکته مهم دیگر در این مذاکرات وحدت و انسجام مواضع از طرف ایرانی و تشتت و اختلاف در طرف دیگر است. اختلافاتی که نه فقط بین رقبای دولت هایی مثل روسیه و چین با غربی ها دیده شد بلکه بین خود دولت های غربی و از همه مهمتر بین امریکا و اسراییل و از همه مفتضح تر اختلافات درونی امریکا بین دولت و کنگره بوده است. نامه نگاری برخی سناتورهای کنگره به رهبر ایران در تخطئه و بی اعتبار معرفی نمودن تصمیمات دولت خودشان را می توان نمونه نادر و شگفت انگیزی از ضعف، تشتت و استیصال درونی در حاکمیت امریکا در قبال ایران تلقی کرد.

3. نکته بسیار مهمی که از دلایل اصلی تکیه غرب و امریکا بر انجام مذاکره و پرهیز از بکارگیری روش های دیگر در مهار ایران بوده است، درخشش ایستادگی ها و مجاهدت های ملت ایران در جنگ 8 ساله علیه این کشور است. اگر چه سالها از پایان ان جنگ نابرابر گذشته است اما جوانمردی و پایداری جوانان این کشور و فداکاری ها و رشادتها، جانبازی ها و شهادت های مردم ایران، صفحه ای را در معرفی این ملت در مقابل دیدگان جهان باز نمود که همچنان چشم ها را خیره می کند.

4. از نشانه های دیگر اقتدار نظام جمهوری اسلامی که از این مذاکرات قابل برداشت است، تلقی غرب و بخصوص امریکا از نتایج مذاکرات در مورد تغییر ماهیت رژیم جمهوری اسلامی است. امریکایی ها که در مواضع سیاسی و تحلیل های رسانه ای خود در سه دهه اخیر همواره از تغییر رژیم در ایران سخن گفته و سیاست ها و رفتارشان را براین مبنا استوار می کردند، امروزه ظاهرا مواضعی در تصحیح این اشتباه استراتژیک سی و چند ساله خود اتخاذ کرده اند. اوباما در مصاحبه با فریدمن می گوید: « می خواهم تاکید کنم که معامله اتمی با ایران بر این ایده استوار نیست که شاید رژیم ایران تغییر کند. » او افزود: « این یک معامله خوب است حتی اگر ایران اصلا تغییر نکند. حتی اگر شما - چنانچه به تصور من برداشت نخست وزیر نتانیاهو این است - باور داشته باشید که هیچ فرقی بین روحانی و رهبر ایران نیست و اینکه همه آنها لجوجانه ضد غرب و ضداسرائیل هستند، حتی اگر بر این باور باشید، باز این معامله رویکرد درستی است. »