قَالَ أبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام)‏ : مَنْ صَامَ لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ یَوْماً فِی شِدَّةِ الْحَرِّ فَأصَابَهُ ظَمَأٌ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ ألْفَ مَلَکٍ یَمْسَحُونَ وَجْهَهُ وَ یُبَشِّرُونَهُ حَتَّى إِذَا أفْطَرَ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ مَا أطْیَبَ رِیحَکَ وَ رَوْحَکَ مَلَائِکَتِی اشْهَدُوا أنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَه‏. (الکافی، جلد۴، صفحه ی ۶۴)

امام صادق (علیه السلام) می فرماید:

کسی که در گرمای شدید به خاطر رضای خداوند روزه بگیرد، و تشنه شود، خداوند هزار فرشته را موکّل او می کند تا صورتش را نوازش دهند و وی را بشارت دهند.

تا این که وقتی افطار کرد خداوند به او می گوید: چقدر خوش است بو و رائحه ی تو!

ملائکه ی من! شاهد باشید که گناهان او را بخشیدم.