برخی از مدعیان جاهل و ناتوان در سخنوری و فلسفه به خاطر قدرت و درک کم آنها در تشخیص و علم ناقصشان می گویند: چه می شد که شکم انسان نیزمانند قبا و روپوش باشد که هرگاه پزشک بخواهد ، داخل شکم را ببیند ، مشکلی نداشته باشد و درون آن را ببیند و به این شکل از دست و چشم پوشیده نباشد.چون پزشک تنها با نشانه هایی ناقص ، همچون ، نگاه کردن به او ، معاینه و چیزهای شبیه این ها که اکثراً غلط و شبهه ناک است ، بیماری را تشخیص می دهد ، چه بسا که گاهی نیز به مرگ بیمار منتهی می شود.

این انسان های نادان نمی دانند که اولاً : اگر انسان به این شکل بود ، دیگر  هیچ هراس و ترسی از مرگ نداشت و بقا و سلامتی او را گمراه می کرد و به  سوی شرارت و سر مستی کشیده می شد.

ثانیاً اگر انسان این گونه بود ، مایعات داخل شکم بیرون می زد و خوااب و زندگی را بر انسان تباه می کرد و لباس و زینت آلات او را کثیف می نمود و به طور کلی زندگی را بر او دشوار و تباه می نمود.

ثانیاً معده و کبد و قلب بر اساس دمای مشخص داخل بدن که خداوند آن را مقرر کرده ، کار می کنند ، پس اگر شکم سوراخی داشت که بتوان دست را به درون آن برد ، داخل شکم به واسطه هوای بیرون ، سرد میشد و کار طبیعی اعضای درونی انسان را مختل می کرد و با این اوصاف ، انسان می مرد ، آیا نمی بینی که تمام افکار و اندیشه های انسان ، اوهام و نادرست است.