حسین (علیه السلام ) امداد فرشتگان و جنیان را نمی پذیرد!
در روایتی از امام صادق (علیه السلام ) فرمودند: هنگامی که اباعبدالله الحسین (علیه السلام ) از مکه حرکت کرد تا به مدینه برود، فرشتگان بسیاری را صف کشیده و سلاح به دست دید که هر کدام بر اسبی از اسب های بهشتی سوار شده بودند. پس ازسلام عرض کردند: ای کسی که بعد از جد و پدر و برادرت ، حجت خدا بر خلق هستی ! همانا خداوند عزوجل ، جد بزرگوارت رسول خدا (صلی الله علیه و آله ) را در جاهای بسیاری توسط ما یاری فرمود و اینک نیز ما را برای یاری تو فرستاده است.
امام (علیه السلام ) فرمود: وعده گاه من و شما در گودال و مکانی است که در آن جا به شهادت می رسم، و آن کربلا است ، هر وقت بدان جا رسیدم نزد من آیید.
گفتند: ای حجت خدا ! خداوند به ما دستورداده که فرمان تو را بشنویم و اطاعت نماییم ، لذا اگر بیم آن داری که دشمن با تو برخوردی داشته باشد، ما در رکاب تو باشیم؟حضرت فرمود: تا به کربلا برسم آنها نمی توانند به من آسیبی برسانند.»
پس از آن ، گروهی از مومنان جن به خدمت آن بزرگوار آمدند و گفتند: ای سید ما! ما شیعیان و یاران توایم ، می خواهی به ما بفرما . اگر فرمان دهی تمام دشمانت کشته شود، تو از جای خود حرکت نکرده ما دستورات را اجرا خواهیم کرد.
حضرت بر ایشان دعای خیر کرد و فرمود: « آیا قرآنی را که بر جدم رسول خدا (صلی الله علیه وآله ) نازل شده است را نخوانده اید؟ در آن جا که می فرماید: به من بگو، اگردر خانه های خود بمانید، آنان که مرگشان مقدر شده است به سوی بستر مرگ خوویش خواهند رفت» اگر من در خانه خود بمانم پس این مردم پست و نگونسار به چه چیز امتحان وآزمون می گردند؟ و چه کسی در قبر من می خوابد! در صورتی که خداوند متعال، روزی که این زمین را گستراند آن را جا را برای من برگزید و نیز پناهگاه شیعیان و دوستداران ما قرار داد، تا اعمال و نمازشان را قبول نموده و دعایشان را مستجاب فرماید و شیعیانمان در آن مکان سکونت کنند تا در دنیا و آخرت در امان باشند.
با این حال شما،روزعاشورا- در روایتی جمعه بوده است - روزی است که در آخرش کشته خواهم شد، و پس از آن دیگر کسی از خاندانم و خانواده و برادرانم باقی نمی ماند، و سر من را برای یزید بن معاویه می فرستند.»
جنیان گفتند: ای حبیب خدا و فرزند حبیب حضرت حق ! به خدا قسم که اگر اطاعت از دستورات تو لازم نبود و مخالفت با فرمان تو جایز بود، هرآینه در این مورد با تو مخالفت می نمودیم وو تمام دشمانت را قبل از آن که به تو دسترسی پیدا کنند می کشتیم.
امام (علیه السلام ) فرمود: به خدا سوگند که ما از شما به این کار تواناتریم ، ولی نظر ما این است که حجت بر همه تمام شود تا کسانی که هلاک می شوند از روی تنبیه به هلاکت رسند، و کسانی که به زندگی جاوید نائل می گردنداز روی بینه باشد « لهوف ص 94»