پیوند ، یک پوست است از درخت محمد و آل محمد ( صلی الله علیه و آله ) نور را بر می دارند و  می چسبانند به بدن های ما ، بدن ما چوب است ، این پوست را که می گذارند روی آن ، این چوب جان می گیرد و جوانه می زند ، جوانه که زد ، گل محمدی می شود از داخل ، بدن من بود ، از بیرون محمد (صلی الله علیه و آله ) شد.

آن وقت همه ی محمدی ها جمع می شوند دور انسان. هرکه بو بکشد ، بوی محمد (صلی الله علیه و آله ) را استشمام می کند. همه ی مومنین جمع می شوند دورهم و با همدیگر قاطی می شوند. تازه باغبان هم خودشان هستند. خودشان پیوند می کنند. خودشان ندا کردند « اشهد ان لااله الا الله » « اشهد ان محمدا رسول الله » ندا کردند و خودشان را نشان دادند.

(طوبای محبت 2 ص 221)