اگر من نسبت به یک نعمت بی انصافی کردم ، خدا تنها آن نعمت را از من سلب نمی کند ؛ بلکه این بی انصافی من ، روی نعم دیگر هم اثر می گذارد.

این طور نیست که اگر دروغ بگویی ، خدا همان جا نعمت سخن گفتن را از تو بگیردو لالت کند! ولی چنان چوب در چرخ زندگی ات می گذارد که دادت به هوا بلند می شود! به «چه کنم چه کنم » می افتی و به هیچ نحو هم نمی توانی آن گره را باز کنی.«خدایا بایک گناه ، نعمت های دیگری را از انسان سلب می کند»علی (علیه السلام ) فرمودند : چه بسا یک سخن ، نعمتی را سلب کند و به جای آن نقمتی را بنشاند.                          « سلوک عاشورایی مجتبی تهرانی ص 237»