سید محمودطالقانی دانشمندو مفسرقرآن کریم و روحانی مبارز و نخستین امام جمعه تهران 25 سال پیشین در دهلستان گلیرد از توابع طالقان دیده به جهان گشود.

پدرش ابوالحسن طالقانی از عالمان دینی عصر خویش بود. تا سن 28 سالگی تحصیلات خود را در علوم اسلامی در مدارس رضویه و فیضیه قم ادامه دادو پس از آن شروع به تدریس کرد.

نخستین حرکت سیاسی او در سال 1318 جهت اعتراض رسمی به حکومت به جهت هتک حرمت اسلام به زندان محکوم شد.

همچنین در سال 1332 به جرم پنهان کردن نواب صفوی رهبر فداییان اسلام در خانه دستگیر شد و به زندان افتاد.

در سال 12357 به ده سال زندان محکوم ولی در اثر اعتراضات مردمی آزاد شد.

سرانجام در عید فطر 58/6/2حرف دل خویش را زد و ناراحتی و عصبانیت خود را ازدولت وقت این گونه ابرار کرد :« چقدر ما سعی کردیم و کوشیدیم با مذاکره با مهربانی و دور هم نشینی مسائل را حل کنیم ، چه با این جوجه کمونیستهای داخل خودمان ( ذچریکهای فدایی و حزب توده ) چه با آنها ( مجاهدین خلق ) یک مشت جوان احساساتی 30 ساله خیال می کنند قیم همه مردم هستند ، قیم همه زنان ما هستند.زنان ما احتیاج به قیم ندارند. من می خودم را برای دفاع از اینها داشتم فدا میکنم)

ایشان به دستورامام ریاست شورای انقلاب و امامت جمعه تهران به مجلس خبرگان راه یافت از ایشان کتابهای ارزشمندی چون « پرتویی از قرآن » جای مانده است.

«میلاد با سعادت حضرت فاطمه معصومه (س) و روز دختر بر همه عزیزان گرامی باد.

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:«من واجب حقوق الله  علی العباد النصیحه بمبلغ جهدم و التعاون علی اقامه الحق بینهم ، از حقوق واجب خدا بر بندگان خیر خواهی به اندازه توان و یاری کردن یکدیگر برای برپایی حق در میان خود است.»               «نهج البلاغه خ 216»

روز تعاون گرامی باد.

آخرین فرزند خانواده بود، تحصیلات را در مکتب خانه و نزد پدر بزرگوارش آموخت ، سپس به دانش اندوی را در آموزشگاه های جدید پی گرفت و در آن زمان یکی از روحانیان که  برای تبلیغ به نهاوند رفته بود، با و جود انکه شناخت چندانی از خانواده قدوسی نداشت ، یک روزز پس از اقامه نمازز ، بر فراز منبر رفت و در سخنرانی اش گفت : دیشب در رویایی راستین رسول اکرم (صلی الله علیه و آله ) مشاهده کردم که با دستان مبارک بر سر ملا احمد عمامه گذاشت ، اگر ایشان چنین فرزندی دارد و اکنون در مسجد حاضر است خود را معرفی کند. پس از انکه حاضران علی را به او شناساندند از منبر پایین آمد.علی را در آغوش گرفت و خطاب به وی گفت مقامی عالی در انتظارت است. قدرش را بدان. پس از این جریان تحولی  شگفت در وجود علی قدوسی پدید آمدو در سال 1321 که از زادگاه همراه با خانواده به قم عزیمت کرد.

مقدمات و سطح حوزه علمیه را نزد استادان از جمله آیه الله صدوقی آموخت و پس از آن به درس خارج آیه الله بروجردی راه یافت ، در فقه و اصول را در محضر امام خمینی (ره ) استفاده کرد.

باهمتی عالی در سال 1340 به مقام اجتهاد رسید.از همان روزهای تحصیل جذب حضرت امام (ره ) شدو در امور آموزشی وسیاسی و اجتماعی به ایشان علاقمند شد.

او سالها نزد مفسر عالی قدر ی چون آیه الله طباطبایی بهره برد که بعدها وی را به دامادی خود پذیرفت و دخترش نجمه سادات طباطبایی را به عقد ازدواجش در آورد، علامه برای شهید قدوسی احترام ویژه ای قائل بود و همواره می گفت خداوند به این مرد درایت شگفتی داده است.از این رو بخشی از کارهای مهم خویش را به او می سپردو معتقد بود از بابت خوب انجام دادن آسوده خاطر م.

او در مبازرات مردم ایران به رهبری آیت الله کاشانی در سال 1331و 1332در صحنه های اجتماعی حضور یافت سپس از حامیان نواب صفوی شد.و نقش برجسته ای در تظاهرات مردمی داشت.

ازگام های ارزشمند آیه الله قدوسی برای ترویج ارزش های دینی و آشنا کردن بانوان با اعتقادات و مبانی فکری اسلام به تاسیس مکتب توحید برای بانوان بود که با موج استقبال خواهران از سراسر کشور روبه رو شد.

ایشان پس از سالها فعالیت ساعت هشت و چهل دقیقه 14 شهریور 1360بر اثر انفجار بمبی در دادستانی به فیض شهادت رسید.روحش شاد.

«سالروز شهادت آیه الله قدوسی گرامی باد.»

علت نامگذاری چنین هفته ای به ، هفته دولت ، این است که دولت شهید رجایی ،نخستین دولت مکتبی بود که در آن دوره بحرانی حداکثر تلاش و کوشش خود را برای خدمت به اهداف مقدس انقلاب صادقانه اعمال کرد تا آن که جان خویش را بر آن نهادند. روحشان شاد باد.

« هفته دولت بر دولتمردان و مردم عزیز گرامی باد.»

ما اگر بر نام حیدر عا شقیم

شیعه درس امام صادقیم

شیعه اشکیم اشک جعفری

اشک اوکرده بر دلها رهبری

اشک یک درس امام صادق است

اشک همواره مردم صادق است

گاه در مسجد صفا می کرد او

اشک را خرج خدا می کرد او

گاه اندر خلوت  شیدانیش

یاد می کرد از گل زهرانیش

انکه می آید  برای انتقام

انکه صادق داده بر نامش سلام

گاه گریان گلی پژ مرده بود

باد آن رخسار سیلی خورده بود

گاه تا یک روضه خوان میدید او

شاعر شیرین زبان میدید او

امر می کرد تا عزا برپا شود

نهضت کرببلا احیا شود

گاه آتش می زدند آن خانه را

گاه می بردند صاحبخانه را

خاک کوچه شاهد غمهای اوست

یک سند از غربت شبهای اوست

تا دوست دارمصحف و در دین احمدیم

بر جمله خلایق عالم سر آمدیم

هرکس برای خویش پناهی گزیده است

ما در پناه صادق آل محمدیم

« ایام شهادت رئیس مکتب جعفری بر همگان تسلیت باد.»

پیوند ، یک پوست است از درخت محمد و آل محمد ( صلی الله علیه و آله ) نور را بر می دارند و  می چسبانند به بدن های ما ، بدن ما چوب است ، این پوست را که می گذارند روی آن ، این چوب جان می گیرد و جوانه می زند ، جوانه که زد ، گل محمدی می شود از داخل ، بدن من بود ، از بیرون محمد (صلی الله علیه و آله ) شد.

آن وقت همه ی محمدی ها جمع می شوند دور انسان. هرکه بو بکشد ، بوی محمد (صلی الله علیه و آله ) را استشمام می کند. همه ی مومنین جمع می شوند دورهم و با همدیگر قاطی می شوند. تازه باغبان هم خودشان هستند. خودشان پیوند می کنند. خودشان ندا کردند « اشهد ان لااله الا الله » « اشهد ان محمدا رسول الله » ندا کردند و خودشان را نشان دادند.

(طوبای محبت 2 ص 221)

یک وقتی مرا بردند لرستان ، یک روز یک جا من را فرستادند منبر، دیدم دانشگاهیها هستند، از مدارس جمع شده اند، زن ها یک طرف ، مردها هم یک طرف ، کمی برایشان صحبت کردم ، وقتی خواستم بروم جوانی من را کشید کنار ، گفت : عرضی دارم . گفتم : چیست گرفتاری دنیایی داری ؟ گفت : عرضی دارم. گفت : چند وقت است عیال گرفته ام عیالم به من راه نمی دهد. لابد من یک گناهی دارم . نگفت تقصیر دارد. گفت لابد من گناهی دارم که اینطورشده است. وقتی این را می گفت با اینکه سبزه بود ازخجالت سرخ شده بود. عیالش راهش نمی داد به حساب خدا گذاشته بود. می گفت من لابد یک گناهی دارم آمرزیده نشده ، باید اینطور عذاب بکشم. ازاینکه اینجور تعبیرمی کرد خوشم آمد. چقدر کار فطرت های پاک قشنگ است! می خورد به فرمایشات انبیاء لابد اگر سفره راهم بد پهن کند همین طور حساب می کند. حالا زنش نباشدیک کس دیگر هم باشد همینطور حساب می کند. می گفت : فلانی تو را به خدا دعا کن خدامرا ببخشید. این درخواست را کنار پیاده رو داشت. تعجب کردم !اصلاً خشکم زد! راه را گم کردم  . با خودم گفتم :خدایا چه چیزهای خوبی در دهات وجود دارد.

البته شنیده بودم در دهات و جاهای کوچک چیزهای خوب پنهان شده است. در شهرهای همین جور . کنار کاروانسراها،کنارخانه ی بعضی مردمان ضعیف و فقیر ، در خانه ی بعضی از علما ، بلکه در خانه ی بعضی از افراد جاهل ، در میان افراد شرابخوار و قمار باز گاهی می بینی جوانی پیدا  می شودمانندجواهر ، آیا ندیده اید گاهی درون سنگهای بی ارزش ذغال سنگ ، الماس  پیدا می شود؟ معدن ، آتش گرفته ، ذ غال سنگ الماس شده . خودش را جمع کرده هر چه جنس مخالف داشته ، براق  و قشنگ شده است. طوری که ارزش این دّر، از یک معدن ذغال سنگ بیشتر است.

آنهایی که در معدن کار می کنندمی گویینداز نفت عطر میگیرند عطری که سلاطین دنیا مشتاق یک قطره ه اش هستند. در انسان چه ! معدنش انسان است که آنها آنطور شده اند. از میان انسانها هم علی و خانم زهرا (سلام الله علیها ) بیرون آمده اند که معدن رجال و نساء بزرگ هستندو محمد (صلی الله علیه و آله ) رأس هردو اینهاست. هردو رحمه للعالمین اند.امیرالمومنین (علیه السلام )  فرمود: انا عبد من عبیدمحمد (صلی الله علیه و آله ) من یک بنده ای از بندگان محمد (صلی الله علیه و آله )هستم. امیر و رئیس مومنین است .اما می گویند: انا عبد من عبید محمد (صلی الله علیه و آله ) پیغمبر(صلی الله علیه و اله ) هم می فرماید:علی (علیه السلام ) برادر من است. برادرها هم کوچک و بززرگ دارند. یعنی از شجر اصلی است و همه مال خدا هستیم . سایر مردم هم همین طور هستند. منتهی ، شجرشان پیوند شده ، آمده اند پایین .پیوند هم باشد عیب نمی کند باز هم اصل است.«طوبای محبت ص 220»