در فقه می گوییم هر وقت دیواره های شهر از دید تو پنهان شد ، باید نماز را شکسته بخوانی ، حالا شدی مسافر ! یا می گوییم آن گاه که دیگرصدای اذان را نشنیدی ، آن وقت مسافری ! حالا ما می گوییم آن گاه که آوا و آهنگ هواهای نفسانی به گوش دلت نرسید ، آن موقع تو مهاجری ! آن گاه که دیواره های شهر مادیت از دیدت پنهان شد، آن موقع تو مسافری ! تا دیواره های تعینات را می بینی ، تا در بیت مظلم نفس هستی ، تا اذان کثرات به گوش دلت می رسد ، هجرت نکرده ای و مسافر نیستی ! دین هجرت است و معنای دین داری هم عدم تعلق به امور مادی و دنیایی است.   «گفتار ناب مجتبی الطهرانی »