مردی خدمت امام صادق (علیه السلام ) شرفیاب شد ، عرض کرد :  پدر و مادرم فدایت باد ای فرزند رسول خدا ! به من پند و اندرزی بیاموز!

ایشان فرمودند: اگر به راستی خداوند متعال کفیل روزی است  ، پس اندوه تو برای چیست ؟

واگر روزی تقسیم شده است ، پس حرص ورزیدن تو برای چیست؟

و اگر حساب حق است ، پس جمع کردن مال برای چیست؟

واگر پاداش از ناحیه خداوند متعال حق است؟ پس تنبلی برای چیست؟

و اگر ( در مقابل هر انفاقی ) عوض از سوی خداوند متعال حقیقت دارد ، پس بخل برای چیست؟

و اگر کیفر از سوی خداوندمتعال آتش دوزخ است ، پس گناه برای چیست؟

و اگر مرگ حق است؟ پس شادمانی برای چیست؟

و اگر حضور یافتن و ظاهر گشتن در پیشگاه الهی حق است ، پس نیرنگ و حیله برای چیست؟

و اگر شیطان دشمن است ، پس غفلت برای چیست؟

و اگر عبور از صراط  حقیقت دارد، پس عجب و خودبینی برای چیست؟

و اگر هر چیزی با قضا و قدر تحقق پیدا می کند، پس غصه برای چیست؟

و اگر دنیا فانی و بی اعتبار است ،  پس اعتماد و دل بستن به آن برای چیست؟

« قطره ای از دریای فضائل اهل بیت (علیه السلام ) ص 630»